Mark Tajmanow
Z Wikipedii
Mark Tajmanow (ros. Марк Евгеньевич Тайманов, ur. 7 lutego 1926 w Charkowie) - wybitny rosyjski szachista i pianista.
Od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie muzyką i szachami. W wieku jedenastu lat był odtwórcą głównej roli w filmie "Koncert Beethovena". Tajniki szachów poznał w słynnej szkole Michaiła Botwinnika w leningradzkim pałacu pionierów. Jednocześnie kształcił się jako muzyk. Ukończył konserwatorium w Leningradzie, gdzie poznał Lubow Bruk, swoją pierwszą żonę i partnerkę w duecie fortepianowym. Wkrótce zaczął odnosić sukcesy zarówno jako szachista jak i pianista. W 1950 roku został mistrzem międzynarodowym w szachach i dał razem ze swoją żoną szereg koncertów w Związku Radzieckim.
W 1952 roku Tajmanow zakwalifikował się do turnieju międzystrefowego w Sztokholmie - eliminacji do mistrzostw świata. Odniósł tam wielki sukces zajmując wspólnie z Tigranem Petrosjanem drugie miejsce, za Aleksandrem Kotowem a przed Jefimem Gellerem. Za awans do turnieju pretendentów otrzymał tytuł arcymistrza. W turnieju pretendentów w Zurychu w 1953 roku zajął dziewiąte miejsce. W 1955 roku został mistrzem świata studentów, rok później zdobył prestiżowy tytuł mistrza Związku Radzieckiego oraz złoty medal w drużynie ZSRR na olimpiadzie szachowej. Do turnieju międzystrefowego awansował ponownie w 1970 roku. W Palma de Mallorca zajął piąte miejsce premiowane awansem do meczów pretendentów. Tutaj trafił na genialnego Roberta Fischera, który będąc w rewelacyjnej formie pewnie kroczył po tytuł mistrza świata. Mecz zakończył się klęską Tajmanowa (0 - 6), co miało poważne konsekwencje w dalszej jego karierze szachowej. Tajmanow zawiódł zaufanie władz radzieckich i stracił przywileje przynależne najwybitniejszym radzieckim arcymistrzom (został pozbawiony specjalnego arcymistrzowskiego stypendium, otrzymał zakaz opuszczania kraju, trafił na indeks osób, o których prasa radziecka nie powinna pisać).
W swojej długoletniej karierze Tajmanow zajmował czołowe lokaty w ponad pięćdziesięciu turniejach międzynarodowych, pozostając silnym szachistą do późnych lat. Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza świata seniorów, w 1993 i 1994 roku. Był autorem ponad dwudziestu książek szachowych tłumaczonych na kilka języków, między innymi Я был жертвой Фишера (Byłem ofiarą Fischera) o swojej brzemiennej w skutki potyczce z amerykańskim szachistą. Do najważniejszych jego teoretycznych publikacji należy monografia otwarcia szachowego Защита Нимцовича (Obrona Nimzowitscha).
Równolegle z wybitnymi osiągnięciami szachowymi kontynuował karierę pianisty. Wybór z koncertów zarejestrowanych w latach 1959 - 1968, wykonywanych w duecie z Lubow Bruk został wydany na podwójnym albumie w prestiżowej serii "Wielcy pianiści XX wieku" przez firmę Philips. Najbardziej cenione są ich interpretacje suit na dwa fortepiany Siergieja Rachmaninowa. Na płycie zarejestrowano również między innymi rzadko wykonywane: koncert na dwa fortepiany Wolfganga Amadeusza Mozarta i rondo na dwa fortepiany Fryderyka Chopina.
