Martwa Droga
Z Wikipedii
Martwa Droga (Transpolarna Magistrala Kolejowa) to nazwa północno-syberyjskiej linii kolejowej budowanej w latach 1949 - 1953 przez więźniów łagrów sowieckich.
W planach linia miała mieć 1300 km długości i łączyć miasta Salechard nad rzeką Ob i Igarka nad Jenisejem biegnąc na wysokości koła podbiegunowego. Planowano budowę jednotorowej linii kolejowej z 26 stacjami oraz 106 mijankami. Konstrukcję linii rozpoczęto z dwóch stron naraz i prowadzono z dużym pośpiechem oddając już w pierwszym roku 120 kilometrów torów wraz z linią telegraficzną, przystaniami rzecznymi, parowozowniami, stacjami i warsztatami. Przy budowie zatrudniono około 100 tysięcy więźniów, którzy musieli pracować w bardzo ciężkich warunkach wiecznej zmarzliny. Rozlokowano ich w Obozie Pracy nr 501 na wschód od Salechardu i Obozie Pracy nr 503 na zachód od Igarki. Budowę przerwano wkrótce po śmierci Józefa Stalina po ukończeniu 700 kilometrów torów kolejowych. Początkowo ukończone odcinki poddawane były konserwacji, ale ze względu na duże koszty i bezużyteczność linii, wkrótce ewakuowano więźniów i obsługę, a magistralę porzucono. Do dziś ostały się resztki szyn, tabor kolejowy oraz zabudowania obozowe w przebiegu linii. Liczba ofiar, które pochłonęła Martwa Droga nie jest znana.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z ZSRR, koleją i Rosją. Jeśli możesz, rozbuduj go.
