Mewa srebrzysta
Z Wikipedii
| Mewa srebrzysta | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | siewkowe |
| Rodzina | mewy |
| Gatunek | mewa srebrzysta |
| Nazwa systematyczna | |
| Larus argentatus | |
| (Pontoppidan, 1763) | |
| Podgatunki | L. argentatus argentatus L. argentatus argenteus L. argentatus smithsonianus L. argentatus vegae |
 Galeria Wikimedia Commons |
|
Mewa srebrzysta (Larus argentatus) - duży ptak wodny z rodziny mew, zamieszkujący w zależności od podgatunku:
- Larus argentatus argentatus - od Danii poprzez Półwysep Skandynawski i północną Rosję po Półwysep Kolski na wschodzie. Zimuje głównie w północnej i zachodniej Europie. W Polsce gnieździ się od 1970 roku. Podczas przelotów licznie pojawia się na wybrzeżu, a sporadycznie również w głębi kraju.
- Larus argentatus argenteus - Islandia, Wyspy Owcze, Wyspy Brytyjskie oraz wybrzeża Europy Zachodniej od zachodniej Francji po zachodnie Niemcy. Zimuje na Półwyspie Iberyjskim.
- Larus argentatus smithsonianus - Ameryka Północna. Zimuje na wybrzeżach Ameryki Środkowej.
- mewa tundrowa Larus argentatus vegae - północno-wschodnia Syberia. Zimuje w Chinach.
Systematyka sporna. Niektórzy wydzielają poszczególne podgatunki w osobne gatunki, a inni włączają w gatunek wszystkie podgatunki mewy żółtonogiej (Larus fuscus) oraz mewy białogłowej (Larus cachinnans).
Zasadniczo w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat gatunek poszerzył swój zasięg i liczebność. Przypisuje się to wykorzystwyaniu przez ptaki tego gatunku odpadków z floty rybackiej.
- Cechy gatunku
- Wyraźny jedynie dymorfizm wiekowy. U osobników dorosłych grzbiet i skrzydła popielate, końce skrzydeł czarne z białymi plamkami, reszta ciała biała. Dziób żółty z czerwoną plamką na żuchwie. L. a. argentatus ma różowe nogi, pozostałe żółte. Zasadniczo mewy tundrowe są największe, najciemniejsze, o najpotężniejszym dziobie, podczas gdy L. a. argenteus najbledsze i najmniejsze. Osobniki młodociane białe z brązowym deseniem, gęstszym na wierzchu ciała. Dziób brązowy, nogi cieliste. Z wiekiem przybywa barwy popielatej na grzbiecie i skrzydłach, a zanika brązowy deseń. Ostateczne ubarwienie osiagają w 4. roku życia.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 55-68 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 130-150 cm
waga ok. 600-1500 g - Biotop
- Brzegi mórz, ujścia rzek i duże jeziora.
- Gniazdo
- Tworzy kolonie lęgowe na różnego typu wybrzeżach. Liczą one od kilkunastu do kilku tysięcy par. Im liczniejsza kolonia, tym częściej dochodzi w niej do aktów kanibalizmu w stosunku do piskląt innych par.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu-czerwcu 1-3 jaj.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 23-29 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta umieją latać w wieku 7 tygodni. Pierwszy lęg wyprowadzają w wieku 3-7 lat.
- Pożywienie
- Wszystkożerna. Pokarm zwierzęcy, odpadki, jaja i pisklęta innych ptaków, a także jagody.
- Ochrona
- Gatunek chroniony.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.
