Miłek wiosenny
Z Wikipedii
| Miłek wiosenny | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Ranunculopsida |
| Rząd | jaskrowce |
| Rodzina | jaskrowate |
| Rodzaj | miłek |
| Nazwa systematyczna | |
| Adonis vernalis L. | |
Miłek wiosenny (Adonis vernalis L.) - gatunek byliny należący do rodziny jaskrowatych. Występuje w stanie dzikim od środkowej i południowo-wschodniej Europy po Ural. W Polsce na Wyżynie Lubelskiej i w Małopolsce.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina do 40 cm wysokości.
- Łodyga
- Gładka, wyprostowana, u dołu z brązowymi łuskami, słabo rozgałęziająca się.
- Liście
- Odziomkowe i na dolnej części łodygi brunatne, łuskowate i krótkie, pozostałe liście wielokrotnie pierzaste, podzielone na wąskie łatki.
- Kwiaty
- Na szczycie łodygi wierzchołkowaty kwiat o średnicy 4-7 cm. Działki kielicha miękko owłosione, jajowate. Płatki (w liczbie 10-20) złotożółte, liczne pręciki i słupki. Kwitnie od kwietnia do maja.
- Owoce
- Drobne orzeszki o jajowatym kształcie, pomarszczone, owłosione i wyposażone w haczykowaty dzióbek.
- Korzeń
- Rozgałęziony, silny.
- Biotop, wymagania
- Murawy kserotermiczne, wrzosowiska, bory sosnowe. Rośnie wyłącznie na podłożu wapiennym lub gipsowym.
- Roślina trująca
- Cała roślina zawiera toksyczne glikozydy (adonitoksynę, cymarynę, wernadiginę), flawonoidy, saponiny. Mają one podobne działanie, jak toksyny naparstnicy zwyczajnej. Dawka śmiertelna dla konia wynosi 25 g suchej rośliny i kilkakrotnie przewyższa dawkę leczniczą.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta jest ochroną gatunkową.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina lecznicza
- Surowiec zielarski : kwitnące ziele (Herba Adonidis vernalis) zawiera glikozydy kardenolidowe i flawonoidy (witeksyna, luteolina), w większych ilościach niż u miłka letniego.
- Działanie : zwiększa siłę skurczu mięśnia sercowego a jednoczeście zmniejsza częstotliwość skurczów. Posiada także właściwości moczopędne wynikające ze skojarzonego działania glikozydów i flawonoidów (ułatwiających filtrację w kłębkach nerkowych), co zwieksza ilość wydalanego moczu. Stosowany w lekkich i średnio ciężkich przypadkach zaburzeń czynności serca, również jako składnik preparatów moczopędnych i uspokajających.
- Roślina ozdobna : chętnie sadzona w przydomowych ogródkach.
[edytuj] Bibliografia
- 1. Krejča, Jindřich i Macků, Jan. Atlas roślin leczniczych. Warszawa : Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1989. ISBN 8304032813.
- 2. Mowszowicz, Jan. Przewodnik do oznaczania roślin trujących i szkodliwych. Warszawa : PWRiL, 1982.
- 3. Rutkowski, Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa : Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301143428.
- 4. Podbielkowski, Zbigniew. Słownik roślin użytkowych. Warszawa : PWRiL, 1989. ISBN 8309002564.
