Wyżyna Lubelska
Z Wikipedii
Wyżyna Lubelska (343.1) - położona jest we wschodniej części Polski pomiędzy doliną Wisły na zachodzie i Bugu na wschodzie. Dalej ku północy przechodzi w Polesie Lubelskie, a ku południu w wał Roztocza. Obejmuje powierzchnię około 7,2 tys. km², a jej wysokość dochodzi do 314 m n.p.m. Cały obszar wyżyny leży na terenie województwa lubelskiego.
Wyżyna słynie z pięknych wąwozów lessowych w okolicach Kazimierza Dolnego i Kraśnika. Zalicza się do najżyźniejszych regionów Polski. Dzięki żyznym glebom - czarnoziemom - Wyżyna Lubelska zaliczana jest do jednych z najbardziej rozwiniętych rolniczo obszarów Polski. Na jej zboczach leży zabytkowe miasto Kazimierz Dolny. Jest to lekko pofałdowana, niemal bezleśna równina, pocięta wąwozami lessowymi i dolinami rzecznymi o łagodnych zboczach. Powstał tu Roztoczański Park Narodowy obejmujący obszary leśne o naturalnym charakterze. Cała wyżyna pokryta jest grubą warstwą lessu. Po ulewnych deszczach powstają w skałach małe zagłębienia, które z czasem przekształcają się w wąwozy. Potem zagłębienie staje się parowem. Słońce, ciepło oraz odpowiednia pogoda stworzyły świetne warunki do uprawiania pszenicy, tytoniu i chmielu - jednak najważniejszą występującą tam rośliną jest burak cukrowy. Dzięki temu jest tu wiele cukrowni. Największym miastem na tym obszarze jest Lublin - tu właśnie w 1569 r. podpisano unię lubelską, umowę o złączeniu Polski i Litwy w jedno państwo. Ciekawym miejscem jest też zabytkowe miasto Zamość. Zostało założone w XVI w. przez kanclerza wielkiego Jana Zamoyskiego.
