Minerały ilaste
Z Wikipedii
Minerały ilaste – nazwa pochodzi od gr. ilos = błoto.
Stanowią główny składnik skał ilastych: iłów, iłowców, łupków ilastych, glin, zwietrzelin oraz gleb. Są bardzo rozpowszechnione i należą do głównych minerałów wielu skał osadowych takich jak: margle, mułowce, piaskowce, wapienie.
Do minerałów ilastych zaliczane są minerały:
- grupy kaolinitu: kaolinit, nakryt, dickit, haloizyt, metahaloizyt
- montmorillonity: montmorillonit, beidellit, nontronit, saponit, kerolit
- hydromiki: hydromuskowit, hydrobiotyt, hydroparagonit, hydroflogopit
- illit
- glaukonit
- seladonit,
- folidoid
- wermikulit
- pirifyllit
- sepiolit
- allofan
Są to zasadowe krzemiany i glinokrzemiany glinu, magnezu i żelaza; czasami też: potasu, sodu, wapnia, manganu i niklu.
Niektóre tworzą skały np.:kaolinit - - kaolin, montmorillonit - - bentonit.
Krystalizują przeważnie w układzie jednoskośnym, lub trójskośnym. Odznaczają się niewielką twardością (do 2,5 w skali Mohsa).
[edytuj] Występowanie:
Są produktem przeobrażeń wietrzeniowych zachodzących na lądach i w morzach oraz procesów hydrotermalnych niskich temperatur.
[edytuj] Zastosowanie:
Wiele z nich znajduje zastosowanie jako minerały ceramiczne,. Są używane do produkcji materiałów izolacyjnych i ogniotrwałych. Także do produkcji papieru, gumy, kosmetyków, farmaceutyków, nawozów i barwników. Bywają stosowane w przemyśle elektronicznym, chemicznym, budowlanym, włókienniczym, cukrowniczym, browarnictwie. Służą do filtrowania wody pitnej, stanowią składnik płuczki wiertniczej. Rekultywuje się nimi tereny skażone metalami ciężkimi i produktami ropopochodnymi.
Są interesujące dla naukowców, rzadko mają znaczenie kolekcjonerskie.
