Pasmo Sowińca
Z Wikipedii
Pasmo Sowińca, pasmo wzniesień pomiędzy Wisłą a Rudawą ciągnące się od Obniżenia Cholerzyńskiego do ujścia Rudawy do Wisły. W większości położone w granicach Krakowa, w jego zachodniej części.
Jest to izolowany zrąb tektoniczny w obrębie Bramy Krakowskiej, upadający uskokami do Obniżenia Cholerzyńskiego (od wschodu) i do dolin Wisły (od południa) oraz Rudawy (od północy). Jest on przedłużeniem Garbu Tenczyńskiego.
Pasmo składa się z dwu wybitnych masywów Sowińca i Wzgórza św. Bronisławy (zwanego też Sikornikiem) rozdzielonych szeroką tzw. Przełączą Przegorzalską. Najwyższe wzgórza znajdują się w zachodniej części, sa to (Sowiniec - 358 m n.p.m., Pustelnik 352 m n.p.m., Srebrna Góra 326 m n.p.m.).
Pasmo Sowińca w znacznej części porośnięte jest lasem (Las Wolski), pełniący funkcje rekreacyjne. Stosunkowo duże różnice wysokości względnych sprawiają, że rzeźba terenu jest bardzo urozmaicona. Stoki porozcinane są wąwozami i parowami (Łupany Dół, Mokry Dół, Poniedziałkowy Dół, Wroni Dół, Zielony Dół i in.), w górnych partiach o łagodniejszych zboczach. Na zboczach spotyka się liczne jurajskie skałki wapienne. Najbardziej znane objęte są ochroną jako rezerwaty przyrody:
- Bielańskie Skałki – rezerwat ścisły, florystyczny o powierzchni 1,73 ha, założony w 1950; murawy kserotermiczne
- Panieńskie Skały – rezerwat leśny i krajobrazowy o powierzchni 6,41 ha, założony w 1953; głębokie parowy wytworzone w lessie z licznymi skałkami o fantastycznych kształtach; fragment naturalnego lasu bukowego z domieszka dębu, sosny, grabu i jaworu;
- Skałki Przegorzalskie – rezerwat ścisły, florystyczny o powierzchni 1,38 ha, założony w 1959; las mieszany z przewagą dębu i krzewów ciepłolubnych: leszczyn, tarnin, irg, berberysów, dzikich róż i in., murawy kserotermiczne.
W południowo-zachodniej części wzniesień znajduje się erem i kościół kamedułów na Bielanach.
