Reginald Manningham-Buller, 1. wicehrabia Dilhorne
Z Wikipedii
Reginald Edward Manningham-Buller (1 sierpnia 1905 - 7 września 1980), brytyjski arystokrata i polityk, syn sir Mervyna Manninghama-Bullera, 3. baroneta, i Lilah Cavendish, córki 3. barona Chesham.
Wykształcenie odebrał w Eton College i w Magdalen College w Oksfordzie. W 1927 r. rozpoczął pracę jako adwokat. W 1943 r. został wybrany w wyborach uzupełniających do Izby Gmin z okręgu Daventry. Po zniesieniu tego okręgu w 1950 r. wystartował, i wygrał, w wyborach w okręgu Northamptonshire South. W Izbie Gmin zasiadał do 1962 r., kiedy to otrzymał tytuł barona Dilhorne i zasiadł w Izbie Lordów. W 1964 r. jego tytuł podniesiono do rangi wicehrabiego.
Związany był z Partią Konserwatywną. Na pocżątku swojej kariery politycznej był jednym z młodszych ministrów w rządzie Winstona Churchilla. W 1947 r. został jednym z Doradców Króla (King's Counsel, czyli prawnikiem doradzającym monarsze w sprawach prawnych). Po odzyskaniu władzy przez konserwatystów w 1951 r., Manningham-Buller otrzymał szlachectwo i stanowisko Solicitor General. W 1954 r. został członkiem Tajnej Rady i otrzymał stanowisko Attorney General. W 1956 r., po śmierci swojego ojca, otrzymał tytuł 4. baroneta. W 1957 r. oskarżał Johna Bodkina Adamsa, podejżanego o bycie seryjnym mordercą, który jednak został uniewinniony.
Na stanowisku Attorney General pozostał do lipca 1962 r., kiedy to premier Harold Macmillan powierzył mu stanowisko Lorda Kanclerza (z tej okazji otrzymał tytuł barona). Pozostał na tym stanowisku w gabinecie Aleca Douglas Home'a i utracił je po wyborczej porażce konserwatystów w 1964 r. Otrzymał wtedy tytuł wicehrabiego i został zastępcą lidera konserwatystów w Izbie Lordów]]. W 1969 r., ze względu na swoje wykształcenie prawnicze, został jednym z Lordów Prawa (zwykle dziedziczni parowie nie otrzymywali tego tytułu). Lord Dilhorne zmarł w 1980 r.
18 grudnia 1930 r. poślubił lady Mary Lilian Lindsay (27 września 1910 - 2004), córkę Davida Lindsay'a, 27. hrabiego Crawford, i Constance Pelly, córki sir Henry'ego Pelly'ego, 3. baroneta. Reginald i Mary mieli razem syna i trzy córki:
- John Mervyn Manningham-Buller (ur. 28 lutego 1932), 2. wicehrabia Dilhorne
- Marion Cynthia Manningham-Buller (ur. 26 listopada 1934), żona Edmunda Brudenella, ma dzieci
- Elizabeth Lydia Manningham-Buller (ur. 14 lipca 1948), dyrektor generalny MI5
- Anne Constance Manningham-Buller (ur. 13 sierpnia 1951)
[edytuj] Ciekawostki
- Pod koniec lat 50. dziennikarz Bernard Levin dał Manninghamowi, wówczas Attorney General, przezwisko Bullying-Manners (gra słów członami nazwiska Reginalda, gdzie bully znaczy "brutalne", a manners "maniery"). Miało to związek z jego stylem jakim oskarżał w procesie Adamsa.
| Poprzednik - |
Wicehrabia Dilhorne 1964-1980 |
Następca John Manningham-Buller, 2. wicehrabia Dilhorne |
| Poprzednik David Maxwell-Fyfe, 1. wicehrabia Kilmuir |
Lord Kanclerz 1962-1964 |
Następca Gerald Gardiner, baron Gardiner |
W dniu powstania
Henry Brooke • Rab Butler • David Eccels • Lord Hailsham • John Hare • Edward Heath • Derick Heathcoat-Amory • Charles Hill • Lord Home • Lord Kilmuir • Selwyn Lloyd • John Maclay • Iain Macleod • Harold Macmillan • Ernest Marples • Reginald Maudling • Lord Mills • Duncan Sandys • Harold Watkinson
Późniejsi członkowie gabinetu
Julian Amery • John Boyd-Carpenter • Edward Boyle • William Deedes • Lord Dilhorne • Frederick Erroll • Keith Joseph • Michael Noble • Enoch Powell • Christopher Soames • Peter Thorneycroft
W dniu powstania
Julian Amery • Anthony Barber • Lord Blakenham • John Boyd-Carpenter • Edward Boyle • Henry Brooke • Rab Butler • Lord Carrington • William Deedes • Lord Dilhorne • Alec Douglas-Home • Frederick Erroll • Joseph Godber • Edward Heath • Quitin Hogg • Keith Joseph • Selwyn Lloyd • Ernest Marples • Reginald Maudling • Michael Noble • Geoffrey Rippon • Duncan Sandys • Christopher Soames • Peter Thorneycroft
