Rejencja koszalińska
Z Wikipedii
Rejencja lub regencja koszalińska (niem Regierungsbezirk Köslin) (ze stolicą w Koszalinie) to dawna prusko-niemiecka jednostka podziału terytorialnego wprowadzona w Prusach w latach 1815-1816. Regierungsbezirk stanowił pośredni szczebel administracji pomiędzy prowincją a powiatem. Regencja koszalińska była częścią prowincji Pomorze ze stolicą w Szczecinie.
Spis treści |
[edytuj] Podział administracyjny powiatów należących do rejencji
[edytuj] Rok 1900
Powiaty ziemskie (landkreise)
- Białogard (Belgard)
- Bobolice (Bublitz)
- Bytów (Bütow)
- Drawsko Pomorskie (Dramburg)
- Kołobrzeg-Karlino (Kolberg-Körlin)
- Koszalin (Köslin)
- Lębork (Lauenburg i. Pomm.)
- Miastko (Rummelsburg)
- Sławno (Schlawe i. Pomm.)
- Słupsk (Stolp)
- Szczecinek (Neustettin)
- Świdwin (Schivelbein)
Do roku 1920 jedynym powiatem grodzkim (stadtkreis) pozostawał Słupsk. W tymże roku z powiatu Kołobrzeg-Karlino wydzielono miasto Kołobrzeg, a trzy lata później - Koszalin. W roku 1938 w ramach Pomorza powstała nowa, trzecia (obok rejencji szczecińskiej i rejencji koszalińskiej) rejencja pilska – Marchia Graniczna Poznań-Prusy Zachodnie z siedzibą władz w Pile w której znalazły się powiaty Drawsko Pomorskie (Dramburg) i Szczecinek (Neustettin).
[edytuj] Rok 1940
Powiaty ziemskie (landkreise):
- Białogard (Belgard)
- Bytów (Bütow)
- Gryfice (Greifenberg)
- Kołobrzeg-Karlino (Kolberg-Körlin)
- Koszalin (Köslin)
- Lębork (Lauenburg i. Pomm.)
- Miastko (Rummelsburg)
- Sławno (Schlawe i. Pomm.)
- Słupsk (Stolp)
- Trzebiatów (Regenwalde)
Powiaty grodzkie (stadtkreise):
Rejencje zlikwidowano w 1945 roku i wprowadzono polski podział administracyjny, uwzględniając nowe granice państwa.
