Robert Byrne

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Robert Byrne
Państwo	Stany Zjednoczone
Data urodzenia	20 kwietnia 1928
Miejsce urodzenia	Nowy Jork
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrz
Ranking (data)	2434 (01.01.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	niesklasyfikowany

Robert Byrne (ur. 20 kwietnia 1928 w Nowym Jorku) – amerykański szachista i dziennikarz, pretendent do tytułu mistrza świata w szachach.

W latach 60. i 70. należał do szerokiej czołówki światowej. W roku 1972 wygrał mistrzostwa Stanów Zjednoczonych, zaś w latach 1960 i 1962 zdobywał tytuły wicemistrzowskie. W roku 1964 otrzymał tytuł arcymistrza po bardzo dobrym występie na turnieju w Buenos Aires, w którym zajął III miejsce (za Tigranem Petrosjanem i Paulem Keresem). W roku 1967 wystąpił po raz pierwszy w turnieju międzystrefowym w Sousse, ale bez sukcesu^[1]. Po raz drugi pojawił się na liście startowej turnieju międzystrefowego w roku 1973 w Leningradzie^[2]. W turnieju tym odniósł życiowy sukces, zajmując III miejsce i awansując do meczów pretendentów. W I rundzie tych rozgrywek spotkał się w roku 1974 w San Juan z byłym mistrzem świata, Borysem Spasskim, któremu uległ 1½ – 4½^[3]. Kolejny start w międzystrefowym turnieju w Biel w roku 1976 zakończył na dobrym, ale nie dającym awansu, VI miejscu^[4].

W późniejszych latach nie osiągnął już podobnej klasy rezultatów, stopniowo poświęcając się pracy dziennikarskiej. Od roku 1972 prowadzi szachową kolumnę w nowojorskim dzienniku, The New York Times.

W latach 1952-1978 reprezentował Stany Zjednoczone na 9 szachowych olimpiadach, w roku 1976 na I szachownicy. W swoim dorobku posiada 7 medali: 1 złoty (1976), 3 srebrne (1960, 1966 i 1960 indywidualnie za wynik na III szachownicy) oraz 3 brązowe (1974, 1978 i 1952 za wynik indywidualny na III szachownicy). Ogółem na olimpiadach rozegrał 116 partii i zdobył 77½ pkt^[5].