Roland von Bagratuni-Antoniewicz
Z Wikipedii
Ten artykuł został umieszczony na liście stron do usunięcia.
Aby poznać dokładniejsze powody umieszczenia go na tej liście i ewentualnie podjąć dyskusję nad pozostawieniem go na Wikipedii, przejdź do strony:
Zobacz też: zasady i zalecenia dotyczące głosowania.
Aby zagłosować przejdź tutaj.
Bez względu na przebieg głosowania, można poprawiać informacje w nim zawarte. Dobrze jest poinformować o zmianach na stronie głosowania.
Prosimy o podanie powodu umieszczenia artykułu na SdU - zobacz instrukcję wstawiania szablonu.
Roland Józef Bagratuni-Antoniewicz (ur. 16 lutego 1946 w Budapeszcie) – mieszkający na stałe na Węgrzech polsko-węgierski dziennikarz, aktor, reżyser, działacz opozycyjny w czasach PRL[potrzebne źródło].
Syn Zdzisława Antoniewicza i Teresy Ilony Karapancsics, kuzyn pierwszego premiera demokratycznych Węgier, Józsefa Antalla[potrzebne źródło]. Ma czworo dzieci i siedmioro wnuków.
Spis treści |
[edytuj] Działalność opozycyjna
Od jesieni 1947 do czerwca 1967 mieszkał w Polsce, skąd uciekał do Węgier przez „zieloną granicę“[1]. Jego ojca, Zdzisława Antoniewicza więziono w więzieniu UB przy ul. 27 grudnia w Poznaniu[potrzebne źródło]. W czerwcu 1956 roku wziął udział w szturmie gmachu Komendy Wojewódzkiej UB w Poznaniu i został dwukrotnie ranny[2][3]. W roku 1970 organizował Towarzystwo Przyjaźni Węgiersko-Polskiej, zbierając ponad 1500 podpisów węgierskiej elity intelektualnej[potrzebne źródło]. W latach 80. XX wieku związał się z "Solidarnością"[potrzebne źródło]. Był gorącym zwolennikiem praskiej wiosny; na ulicach Budapesztu rozklejał na jej cześć nielegalne plakaty[potrzebne źródło].
Kiedy po ogłoszeniu swojej niepodległości przez Litwę, w dniu 13 stycznia 1991 w Wilnie nastąpił szturm rosyjski na wieżę telewizyjną, wyprodukował i rozkleił w Budapeszcie plakaty z napisem: "Armia Czerwona od 50 lat jest agresorem na Przybałtyku! Niepodległość Litwie!"[4]. Do akcji tej przyłączyły się prawie wszystkie ówczesne opozycyjne organizacje i partie Węgier[potrzebne źródło].
[edytuj] Działalność dziennikarska
Od 1965 roku zajmuje się dziennikarstwem, ale przez pewien czas był również reżyserem filmowym i telewizyjnym oraz aktorem. Był korespondentem warszawskich tygodników ilustrowanych Film i Ekran[5][6]. Pisywał do popołudniowego węgierskiego dziennika Esti Hírlap, publikując krytyki polskich filmów i przedstawień teatralnych, wywiady z polskimi reżyserami, aktorami i artystami[potrzebne źródło]. Współpracował z polskimi i węgierskimi filmowcami (Marta Meszaros) przy realizacji produkcji filmowych.[7]
Napisał o Polsce książkę pod tytułem „Mit kell tudni Lengyelországról“[8]. Wyreżyserował film Labirynt Uliczny, który zdobył jedną z nagród na koszalińskich Spotkaniach "Młodzi i Film"[9].
Obecnie jest korespondentem polskiej prasy kolejowej, autobusowej, tramwajowej, trolejbusowej, produkcji taboru kolejowego i autobusowego[10][11][12]. Na Węgrzech społecznie pisze do dziennika Budapest Online[potrzebne źródło]. Publikuje artykuły o kościele ormiańskim w węgierskim kwartalniku kościelnym Szent Kereszt[13][14][15]. Obecnie pracuje nad 50-języcznym słownikiem i encyklopedią imion biblijnych[potrzebne źródło].
[edytuj] Odznaczenia
- Odznaka Honorowa miasta Poznania (1987)[16]
- Odznaka Honorowa za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego (1988)[17]
- Medal Pamiątkowy za zasługi dla Koszalina (1985)[18]
- Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Węgierskiej im. Ferenca Liszta (1987)[19]
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Roland von Bagratuni-Antoniewicz w artykułach prasowych bazy filmpolski.pl
- Roland von Bagratuni-Antoniewicz w Internet Movie Database (IMDb) (en)
[edytuj] Przypisy
- ↑ Skan potwierdzenia nielegalnego przekroczenia granicy polsko-czeskiej przez Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza, wydanego przez Górnośląską Brygadę Ochrony Pogranicza, batalion Cieszyn, 12 maja 1969.
- ↑ Skan oświadczenia świadka, Ryszarda Szylberga, o braniu udziału Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza w wydarzeniach Poznańskiego Czerwca.
- ↑ Skan zaświadczenia o pobycie dwukrotnie rannego po wydarzeniach Poznańskiego Czerwca Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza w poznańskim szpitalu przy ul. Długiej.
- ↑ Zdjęcie plakatu dostępne jest w polskojęzycznej wersji Wikipedii.
- ↑ Bibliografia artykułów dla tygodnika "Film" : Roland von Bagratuni-Antoniewicz w artykułach prasowych bazy filmpolski.pl
- ↑ Skan prośby redakcji tygodnika "Ekran" o zezwolenie na przesyłanie z Budapesztu korespondencji Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza.
- ↑ Marta Meszaros W drodze.
- ↑ Skan okładki książki.
- ↑ Skan dyplomu otrzymanego przez Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza w sierpniu 1983 roku.
- ↑ Redakcja serwisu infobus.pl – korespondent z Budapesztu – Roland von Bagratuni.
- ↑ Kontakt z redakcją serwisu rynek-kolejowy.pl – korespondent z Budapesztu – Roland von Bagratuni.
- ↑ Jeden z artykułów Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza w serwisie autobusy-test.com.pl.
- ↑ Numer 2004-03 kwartalnika do ściągnięcia w formacie PDF. Artykuł Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza dostępny na stronie 24.
- ↑ Numer 2004-05 kwartalnika do ściągnięcia w formacie PDF. Artykuł Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza dostępny na stronie 33.
- ↑ Numer 2005-03 kwartalnika do ściągnięcia w formacie PDF. Artykuł Rolanda von Bagratuni-Antoniewicza dostępny na stronie 28.
- ↑ Skan legitymacji Prezydium Rady Miejskiej Miasta Poznania przyznającej Rolandowi von Bagratuni-Antoniewiczowi Odznakę Honorową Miasta Poznania.
- ↑ Skan legitymacji Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu przyznającej Rolandowi von Bagratuni-Antoniewiczowi Odznakę Honorową "za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego".
- ↑ Skan dyplomu Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Koszalinie przyznającej Rolandowi von Bagratuni-Antoniewiczowi Medal Pamiątkowy za zasługi dla Koszalina.
- ↑ Skan dyplomu ogłaszającego przyznanie Rolandowi von Bagratuni-Antoniewiczowi Złotą Odznakę Honorową TPPW.
