Starica

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Współrzędne: 56°31'00" N 034°56'00" E

Starica

Herb Staricy

Państwo

Rosja

Obwód

Twerski

Położenie

56°31' N
34°56' E

Ludność (2005)
• liczba ludności

9 219

Nr kierunkowy

48263

Kod pocztowy

28253501

Strona internetowa miasta

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Starica (ros. Старица), to miasto położone w zachodniej Rosji na terenie obwodu twerskiego, centrum administracyjne Rejonu starickiego, 77 km na południowy-zachód od Tweru.

[edytuj] Położenie

Starica znajduję się nad rzeką Wołgą (przystań rzeczna) i 12 km od stacji kolejowej o tej samej nazwie.

[edytuj] Historia

W 1297 założony został Gorodok na Starice (rus. Городок на Старице^[1]), przeniesiony w 1365 z prawego brzegu na lewy brzeg Wołgi pod nową nazwą Nowyj Gorodok (rus. Новый городок^[2]). Od końca XIV w pod nazwą Starica, co oznacza Starorzecze^[3].

W 1485 wraz z całym Księstwem Twerskim wcielone do Księstwa Moskiweskiego i rozpoczął się złoty okres w dziejach miasta. W XV w księstwem rządził Andrzej ze Staricy, syn Iwana III Srogiego, a po nim jego syn Władimir ze Staricy. Jako, że car Iwan IV Groźny nie miał dzieci, bojarzy uznali za jedynego spadkobiercę właśnie Władimira. Car podejrzewając knucie przeciw sobie, zmusił Władimira wraz z rodziną do zażycia trucizny. Bogactwo Staricy za rządów Władimira najlepiej widoczne jest w miejscowym monastyrze.

W czasie wojny z Moskwą w 1580 dotarły tu podjazdy hetmana Krzysztofa Radziwiłła, wzbudzając niepokój przebywającego tu cara Iwana IV Groźnego.

Od 1775 ośrodek władzy administracyjnej (tzw. ujezd, jeden z rejonów administracyjnych w guberni). W XVIII-XIX w powstała tu przystań rzeczna na szlaku handlowym do Sankt Petersburga. W latach 1941-1942 pod okupacją niemiecką.

[edytuj] Miasto

Widok Staricy w 1912

Miasto Starica dzieli się na część większą lewobrzeżną (miejska) i prawobrzeżną (moskiewska). W rejonie miasta znajduje się dużo opuszczonych kamieniołomów wapienia i wiele budynków w mieście wzniesionych jest z tego kamienia. W Prawobrzeżnej części miasta widoczne jest miejsce starej lokalizacji miasta - kopiec otoczony wyraźnymi wałami.

Po przeciwnej stronie rzeki znajduje się Monastyr, z soborem z 1530 zbudowanym z wapienia refektarzem z 1570 nakrytym dachem namiotowym. Jest tu też kilka cerkwi z XVIII-XIX wieku. W latach 1805-1820 wzniesiono miejski sobór św. Borysa i Hleba w stylu neoklasycystycznym, w miejscu starszego z 1560 (bliźniaczego ze słynnym Soborem Św. Bazylego w Moskwie i wzniesinego przez tych samych budowniczych).

Wokół miasta istnieje wiele opuszczonych wyrobisk wapienia, ciągnących się pod ziemią do 5 km długości. Tworzą one sieć korytarzy i pozbawione opieki niszczeją. Trwają zabiegi o wpisanie ich na listę narodowego dziedzictwa.