Strzelcy łotewscy
Z Wikipedii
Strzelcy łotewscy (łot. latviešu strēlnieki) - formacje wojskowe, powołane w 1915 roku do obrony bałtyckich terytoriów Rosji w czasie I wojny światowej. Początkowo ochotnicze, od 1916 roku pobór do nich prowadzony był pod przymusem wśród Łotyszy. W sumie walczyło w nich ok. 40 000 żołnierzy.
Od 1915 do 1917 strzelcy łotewscy walczyli w armii rosyjskiej przeciwko Niemcom wzdłuż Dźwiny. W 1917 większość żołnierzy stanęła po stronie bolszewików, tworząc formację znaną jako Czerwoni Strzelcy Łotewscy (ros. красные латышские стрелки). Brali udział w tłumieniu powstań antybolszewickich w Moskwie i Jarosławiu w 1918, wchodzili m.in. w skład garnizonu kremlowskiego. Walczyli przeciwko wojskom Denikina, Judenicza i Wrangla. Oficer Czerwonych Strzelców Łotewskich, Jukums Vācietis, został pierwszym głównodowodzącym Armii Czerwonej. Czerwoni Strzelcy Łotewscy brali także udział w agresji na nowoutworzone państwa - Łotwę (1919) i Polskę (1920).
11000 byłych strzelców powróciło na Łotwę po roku 1920. Inni pozostali w Rosji Radzieckiej, zajmując stanowiska w Armii Czerwonej i CzeKa. Wielu z nich zostało zamordowanych w czasie "Wielkiej Czystki" w latach 30. XX wieku.
W roku 2000 zespół folk metalowy Skyforger wydał album "Latviešu strēlnieki", będący artystycznym hołdem dla strzelców łotewskich.
