Tadeusz Gumiński
Z Wikipedii
Tadeusz Gumiński (ur. 26 października 1906, zm. 23 sierpnia 2003 w Legnicy), polski działacz społeczny, organizator turystyki, popularyzator wiedzy o Legnicy.
Młodość i lata studiów spędził w Łowiczu i Warszawie. Po ukończeniu studiów prawniczych pracował w Łucku na Kresach Wschodnich (od 1934). Działał w harcerstwie i organizacjach turystycznych. W czasie okupacji działał w konspiracji, był żołnierzem AK na Zamojszczyźnie; po wojnie więziony, w czasie represji stalinowskich otrzymał wyrok śmierci, ale został zwolniony w 1950 po amnestii.
W 1959 osiadł z rodziną w Legnicy. Aktywnie zaangażował się w ruch turystyczny, interesował się historią miasta; publikował artykuły poświęcone tej tematyce na łamach "Wiadomości Legnickich". Zorganizował w Legnicy Towarzystwo Przyjaciół Nauk (był wieloletnim prezesem, potem prezesem honorowym), Muzeum Miedzi (1962), wydawanie periodyku "Szkice Legnickie" (redagował tomy wydawane w latach 1965-1990). Opracował pierwszą powojenną monografię Legnicy (1977) i pierwszy przewodnik po mieście. Oprócz Legnicy zajmował się również dziejami rodzinnego Łowicza. Działał w legnickim oddziale PTTK.
W 1993 został uhonorowany tytułem Honorowego Obywatela Legnicy. Współpracował z Towarzystwem Przyjaciół Nauk i Muzeum Miedzi także po przejściu na emeryturę. Zmarł 23 sierpnia 2003 r.
W 2006 r. Rada Miejska Legnicy nadała imię Tadeusza Gumińskiego jednej z ulic miasta.
