Ukraińska Policja Pomocnicza

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

TREU TAPFER GEHORSAM, "wierny waleczny posłuszny"

Ukrainische Hilfspolizei Schutzmannschaften, pol. Ukraińska Policja Pomocnicza, powstała w lutym 1942 roku w Kijowie na bazie ukraińskich formacji wojskowych Armii Czerwonej tj. Pułku Kijowskiego oraz Batalionu Bukowińskiego, a także części batalionów Roland i Nachtigall.

Ukrainische Hilfspolizei podległa była ideologicznie i organizacyjnie OUN frakcji melnykowców. Z formacji tych sformowało ukraińskie bataliony policyjne o numerach: 101-111, 113-126, 129-131, 134-140, 143-146, 157-169. 101 batalionem dowodził były radziecki major Murawiec, a w 102 późniejszy major UNR Szuryga. W batalionie tym służył również Roman Szuchewycz. 109 batalionem dowodził późniejszy generał UNR Mychajło Omelianowicz-Pawlenko. Ogólny stan ukraińskiej policji pomocniczej wynosił ok. 35 000 osób.

[edytuj] Szlak bojowy

Jednostki te przeznaczone były głównie w operacjach do zwalczania partyzantki. Już w lecie 1942 roku, skierowano do walk z partyzantami na Białorusi bataliony 101, 102 i 109. W końcem sierpnia dołączył do walk na odcinku białoruskim batalion 115 i 118. W 1943 roku część batalionów ukraińskich została organizacyjnie włączona do niemieckich pułków strzeleckich o numerach od 31 do 38. Latem 1944 roku, ukraińskie jednostki policyjne poniosły dotkliwe straty w walkach z partyzantką radziecką, czego efektem było rozformowanie 109 batalionu, natomiast bataliony 57, 61 i 62 weszły w skład 29 dywizji grenadierów SS (rosyjskiej). Po sierpniu 1944 roku część dezerterów z tych jednostek zasiliła szeregi UPA.

[edytuj] Regalia

Ukraińska Policja Pomocnicza umundurowane były w mundury SS, mundury Wehrmachtu oraz pozostałych służb militarnych III Rzeszy. Na czapkach tych formacji widniał okrągły znak z żółtym tryzubem na niebieskim tle. Od 1943 roku Ukraińcy mogli nosić na lewym rękawie munduru swastykę w wieńcu laurowym i napisem "TREU TAPFER GEHORSAM", a na pagonach mieli wyszytą swastykę.