Władysław II Płocki
Z Wikipedii
Władysław II Płocki (ur. zap. 1448, zm. 27 lutego 1462) – książę mazowiecki na Płocku, Rawie Mazowieckiej, Bełzu, Płońsku, Zawkrzu i Wiźnie w latach 1455-1462 (do 1459 r. i w 1462 r. rządy w jego imieniu sprawowała regencja, w latach 1459-1461 starszy brat Siemowit VI), od 1459 r. na ziemi gostynińskiej.
Władysław II był młodszym synem księcia płockiego Władysława I i Anny Oleśnickiej.
Nie wiadomo kiedy dokładnie się urodził. W każdym razie w chwili śmierci w 1355 r. ojca był jeszcze małoletni i znalazł się po opieką rady regencyjnej kierowanej przez biskupa płockiego Pawła Giżyckiego i Annę Oleśnicką. Regencja formalnie zakończyła swoje rządy w 1459 r., kiedy starszy brat Władysława Siemowit VI osiągnął wiek, który zgodnie z prawem uważano za sprawny do objęcia władzy (na Mazowszu było to 14 lat). W tym samym roku do księstwa młodych Władysławowiczów przyłączono ziemię gostynińską stanowiącą dotąd oprawę wdowią ciotki książąt – Małgorzaty (wdowy po Siemowicie V).
Rządy Siemowita VI trwały tylko do nocy sylwestrowej 1461 na 1462 r., kiedy to starszy syn Władysława I niespodziewanie zmarł. Śmierć brata uczyniła Władysława II jedynym spadkobiercą Mazowsza Płockiego i ziemi bełskiej. Z powodu jego małoletniości rządy przejęła na powrót regencja pod przewodnictwem biskupa. Niestety niespełna dwa miesiące po zgonie brata, śmierć dosięgła także Władysława. Tak nagłe zgony młodych książąt (liczących 16 i 14 lat w chwili śmierci) spowodowało rozszerzanie się pogłosek, że Piastów otruto. Podejrzenia kierowano głównie w kierunku kasztelana sochaczewskiego Gotarda z Rybna, który miał się poczuć obrażony próbą odebrania mu przez książąt jakiejś wsi. Obecnie przyjmuje się jednak, że zgon obu książąt był naturalny, o czym świadczy nie podjęcie tego tematu przez na ogół dobrze poinformowanego o stosunkach panujących na Mazowszu Jana Długosza. Najprawdopodobniej przyczyną śmierci w tak młodym wieku Siemowita i Władysława była dziedziczna choroba tej linii Piastów – gruźlica.
Śmierć Władysława II Płockiego i wymarcie na nim linii książąt mazowieckich wywodzących się od Siemowita IV spowodowała, że Kazimierz Jagiellończyk zgodnie z prawem lennym chciał przyłączyć całość jego władztwa do korony polskiej. Energiczne działania ciotki ostatnich książąt Katarzyny, oraz niechęć szlachty mazowieckiej do połączenia z koroną skłoniła ostatecznie Jagiellona do inkorporacji tylko ziemi bełskiej na Rusi Halickiej, oraz Rawy i Gostynina na Mazowszu Płockim. Pozostałe terytoria trafiły jeszcze na jakiś czas w ręce książąt mazowieckich linii warszawskiej
