Wadim Zwiagincew
Z Wikipedii
Wadim Zwiagincew (ros. Вадим Звягинцев, ur. 18 sierpnia 1976 roku w Moskwie) - wybitny rosyjski szachista, arcymistrz od roku 1994.
W wieku trzynastu lat wstąpił do słynnej szachowej szkoły Marka Dworeckiego, szybko rozwijając swoje umiejętności. W roku 1992 zdobył w Rimavskiej Sobocie tytuł mistrza Europy juniorów do lat 16 oraz podzielił I miejsce (wraz z Piotrem Swidlerem) w mistrzostwach Związku Radzieckiego juniorów do lat 18. W następnym roku zwyciężył w turnieju w Stockerau (z wyśmienitym rezultatem 8 pkt w 9 partiach) oraz w otwartym turnieju w Loosdorf. W roku 1994 podzielił I miejsca w otwartych turniejach w Reykjavíku i Sankt Petersburgu oraz w turnieju XII kat. FIDE w Altensteigu (wraz z Jonathanem Speelmanem), a także zajął II miejsce w silnym (XIII kat.), rozegranym na przełomie 1994 i 1995 roku, turnieju w Pampelunie (za Aleksandrem Morozewiczem). Te doskonałe rezultaty pozwoliły mu w roku 1995 przekroczyć po raz pierwszy granicę 2600 punktów rankingowych. W kolejnych latach triumfował w otwartych turniejach w Barberze (1996) i Kalkucie (1997, wraz z Jaanem Elvestem). W roku 1997 wygrał również silnie obsadzony (XV kat.) XII memoriał Milana Vidmara w Portorož (przed Zurabem Azmajparaszwili). Rok później osiągnął znaczący sukces, zajmując w turnieju elity w Tilburgu doskonałe IV miejsce (przed m.in. Władimirem Kramnikiem, Michaelem Adamsem, Piotrem Swidlerem i Weselinem Topałowem). W roku 1999 podzielił I miejsce w turnieju XIV kat. w Essen oraz zajął II miejsce (za Aleksandrem Bielawskim) w memoriale Vidmara w Portorož. W roku 2000 ponownie w Essen podzielił I miejsce, zaś dwa lata później, w roku 2002, odniósł w tym bardzo silnie obsadzonym turnieju (XVI kat.) życiowy sukces, samodzielnie zwyciężając (przed Péterem Lékó) z doskonałym wynikiem 7,5 pkt z 9 partii. W roku 2005 zajął doskonałe IV miejsce w rozegranych w Moskwie supermistrzostwach (XVII kat.) Rosji, wyprzedzając m.in. Władimira Kramnika, Piotra Swidlera i Aleksieja Drejewa. W roku 2006 podzielił II miejsce w kolejnym turnieju elity (XVIII kat.) w Pojkowskim (za Aleksiejem Szirowem).
Czterokrotnie wystąpił w mistrzostwach świata FIDE, rozgrywanych systemem pucharowym:
- 1997 - Groningen - awans do IV rundy, w której przegrał z Aleksiejem Drejewem,
- 1999 - Las Vegas - awans do IV rundy, w której przegrał z Judit Polgár,
- 2001 - Moskwa - awans do III rundy, w której przegrał z Michaelem Adamsem,
- 2004 - Trypolis - awans do III rundy, w której przegrał z Michałem Krasenkowem.
Trzykrotnie (w latach 1994, 1998 i 2004) występował na szachowych olimpiadach, za każdym razem zdobywając medal: złoty w roku 1998, srebrny w roku 2004 i brązowy w roku 1994 (wszystkie zdobyte wraz z drużyną narodową). W swoim dorobku posiada również 2 złote medale drużynowych mistrzostw świata, które zdobył w Lucernie w roku 1997 (wraz z drużyną oraz indywidualnie za wynik na VI szachownicy) oraz 2 medale srebrne drużynowych mistrzostw Europy, zdobyte w Puli również w roku 1997 (wraz z drużyną oraz indywidualnie za wynik na III szachownicy).
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Wijk aan Zee 1995 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
W szachowym świecie zasłynął zwycięstwami nad mistrzami świata Rusłanem Ponomariowem (Soczi 2006) i Aleksandrem Chalifmanem (Moskwa 2005) w partiach, w których wyjątkowo oryginalnie rozegrał obronę sycylijską (1. e4 c5 2. Sa3). Słynna również stała się jego zwycięska kombinacja w partii z arcymistrzem Roberto Cifuentesem Paradą (Wijk aan Zee 1995), w której ofiarował hetmana i skoczka: 31...He3+ 32.G:e3 W:e3+ 33.K:g4 Gc8+ 34.Kg5 h6+ 35.K:h6 We5 i białe poddały się, nie mogąc uniknąć mata.
Notowania na liście rankingowej FIDE w październiku 2006 roku:
- Ranking - 2674
- Miejsce na liście krajowej - 9
- Miejsce na liście światowej - 33
