Waldemar Skrzypczak

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Waldemar Skrzypczak generał broni
ur. 19 I 1956 w Szczecinie

Kariera:
dowódca Wojsk Lądowych
• d-ca Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe • dowódca 11 Dywizji Kawalerii Pancernej • dowódca 16 Dywizji Zmechanizowanej • szef Sztabu 1 Dywizji Zmechanizowanej • dowódca 32 Pułku Zmechanizowanego
Działania zbrojne:
misja stabilizacyjna w Iraku
Odznaczenia:
Order Odrodzenia Polski
Krzyż Zasługi
Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju
Legion of Merit

Dowódca Wielonarodowych Sił gen. George W. Casey oraz dowódca Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe gen. dyw. Waldemar Skrzypczak. Irak, 17 maja 2005.

Waldemar Skrzypczak (ur. 19 stycznia 1956 roku) – polski generał broni, oficer dyplomowany wojsk pancernych i zmechanizowanych. Od 1976 roku służy w Wojsku Polskim, był dowódcą 32 Pułku Zmechanizowanego, 16 Dywizji Zmechanizowanej, 11 Dywizji Kawalerii Pancernej oraz Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe. Obecnie jest dowódcą Wojsk Lądowych.

[edytuj] Wykształcenie

Waldemar Skrzypczak urodził się 19 stycznia 1956 roku w Szczecinie. W latach 1976-1980 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Pancernych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Jest również absolwentem Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. Generała Broni Karola Świerczewskiego w Warszawie oraz Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.

[edytuj] Służba wojskowa

Pierwsze stanowisko służbowe - dowódcy plutonu czołgów - objął w 16 Dnowskim-Łużyckim Pułku Czołgów w Słupsku (8 Drezdeńska Dywizja Zmechanizowana im. Chorążego Bartosza Głowackiego). W 1982 roku został dowódcą kompanii czołgów w tej jednostce wojskowej, a dwa lata później skierowano go do Akademii Sztabu Generalnego. Po jej ukończeniu w 1987 roku pozostał w Warszawie, gdzie był aspirantem w Zarządzie Operacyjnym Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego Wojska Polskiego. Następnie służył w 20 Dywizji Pancernej im. Marszałka Polski Konstantego Rokossowskiego na stanowiskach szefa Sztabu 68 Pułku Czołgów w Budowie (lata 1989-1990) i szefa Sztabu 33 Pułku Zmechanizowanego w Złocieńcu (lata 1990-1991). W 1991 roku objął dowództwo 32 Budziszyńskiego Pułku Zmechanizowanego im. Hansa Beimlera w Kołobrzegu, który wchodził w skład 8 Dywizji Zmechanizowanej. Od 1993 do 1996 roku zajmował posadę szefa Sztabu 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Generała Tadeusza Kościuszki w Legionowie, po czym otrzymał przydział do Dowództwa Wojsk Lądowych w Warszawie, w którym był zastępcą szefa Szkolenia Bojowego. W 1997 roku ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej

W latach 1998-2001 dowodził 16 Pomorską Dywizją Zmechanizowaną im. Króla Kazimierza Jagiellończyka w Elblągu. Następnie pełnił kolejno funkcje: szefa Szefostwa Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych - zastępcy szefa Szkolenia Wojsk Lądowych, szefa Zarządu Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych Generalnego Zarządu Operacyjnego P3 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie oraz szefa Zarządu Operacji Lądowych G3 - zastępcy szefa Sztabu Wojsk Lądowych. W 2003 roku wyznaczono go dowódcą 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego w Żaganiu. Od lutego do lipca 2005 roku dowodził Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe w ramach IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego Irak. 3 października 2006 roku został dowódcą Wojsk Lądowych.

Awansował kolejno na stopnie oficerskie:
podporucznika - 1980 rok porucznika - 1982 rok kapitana - 1987 rok	majora - 1991 rok podpułkownika - 1993 rok pułkownika - 1996 rok	generała brygady - 2001 rok generała dywizji - 2004 rok generała broni - 2006 rok.