Legionowo
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°23' N 020°53' E
| Legionowo | |||||
|
|||||
| Województwo | mazowieckie | ||||
| Powiat | legionowski | ||||
| Założono | 1877 | ||||
| prezydent miasta | Roman Smogorzewski | ||||
| Powierzchnia | 13,56 km² | ||||
| Położenie | 52° 23' N - 52° 25' N 20° 53' E - 21° 00' E |
||||
| Wysokość | 75-85 m n.p.m. | ||||
| Liczba mieszkańców (2004) - liczba ludności - gęstość |
50 600 3731,56 os./km² |
||||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
(+48) 22 | ||||
| Kod pocztowy | 05-118 do 05-122 | ||||
| Tablice rejestracyjne | WL | ||||
|
Położenie na mapie Polski
  Legionowo
|
|||||
| Miasta partnerskie |  Kowel Sewliewo Rżew |
||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||
| Strona internetowa miasta | |||||
Legionowo - miasto powiatowe w województwie mazowieckim, położone w Kotlinie Warszawskiej. Legionowo ma status miasta satelitarnego Warszawy tzn. że większość jego mieszkańców pracuje w Warszawie. Miasto jest częścią aglomeracji warszawskiej.
Spis treści |
[edytuj] Położenie geograficzne
Legionowo leży na szlakach komunikacyjnych łączących Warszawę z Gdańskiem (linia kolejowa) i Pojezierzem Mazurskim (droga krajowa nr 61). Tylko 7 km dzieli miasto od Zalewu Zegrzyńskiego - tradycyjnego miejsca wypoczynku mieszkańców Warszawy i okolic.
[edytuj] Historia
Historia Legionowa rozpoczyna się w XIX wieku. W 1877 roku na terenie ówczesnych dóbr hrabiego Potockiego powstała stacja Kolei Nadwiślańskiej Jabłonna. W tym miejscu trasa kolei przecinała się z jedną z pierwszych dróg bitych na ziemiach Polski - Traktem Kowieńskim. W ciągu kolejnych kilku lat, przy stacji kolejowej, hrabia August Potocki założył letnisko zwane od jego imienia Gucinem (hrabiego potoczne nazywano Guciem). Dawne letnisko to teraz sam środek Legionowa pomiędzy ulicą Piłsudskiego a Warszawską. Z tego też okresu pochodzą inne nazwy związane z Legionowem: Bukowiec (wówczas gajówka), Kozłówka i Ludwisin (dwa folwarki). Teraz są to dzielnice miasta.
W 1892 roku także przy stacji, ale po drugiej stronie torów, powstał carski garnizon wojskowy. To on wyznaczał dalsze dzieje Legionowa. W 1898 roku w Jabłonnie powstał Oddział Balonowy Warszawskiego Rejonu Fortecznego. Zapoczątkowana przez Rosjan tradycja baloniarstwa przetrwała w Legionowie prawie do końca XX wieku. Legionowscy oficerowie na balonach "Kościuszko" i "Polonia II" czterokrotnie triumfowali w międzynarodowych zawodach im. Gordon - Benetta.
Jabłonna i Legionowo stały się jednymi z ważniejszych obszarów stacjonowania rosyjskich żołnierzy po 1 sierpnia 1914 roku (od rozpoczęcia I wojny światowej). Carski garnizon został zlikwidowany w 1915 roku, kiedy do osady wkroczyli Niemcy. 14 listopada 1918 roku po raz pierwszy od 27 lat w koszarach zamieszkała polska załoga. Zawiązywały się tutaj Legiony Piłsudskiego. 3 maja 1919 roku oficjalnie nadano osadzie nazwę Legionowo.
W okresie międzywojennym miejscowość zaczęła rozkwitać. W lawinowym tempie rosła liczba mieszkańców, rozrastała się także sama osada. W połowie lat 20. XX w. hrabia Maurycy Stanisław Potocki rozparcelował znaczną część swojego majątku. W 1921 roku w Legionowie przebywał przyszły prezydent Francji Charles de Gaulle. W tym samym roku powstała pierwsza szkoła podstawowa na Piaskach (dziś w tym miejscu stoi przedszkole) oraz kaplica garnizonowa. Pod koniec lat 20. XX w. rozpoczęło funkcjonowanie wojskowo-naukowe Centrum Aerologiczne z Wojskowym Wydziałem Aerologicznym Państwowego Instytutu Meteorologicznego. PIM istnieje w Legionowie do dzisiaj. W 1932 otwarto tu jedno z pierwszych w Polsce kin dźwiękowych. Teren dzisiejszego osiedla Piaski był wówczas poligonem z torami kolejowymi i ćwiczebnym mostem. W latach 30. XX w. na terenie Bukowca, który prawnie jeszcze nie należał do Legionowa, powstało osiedle zamieszkane głównie przez wojskowych oficerów i ich rodziny. Z okresu międzywojennego pochodzi wiele charakterystycznych dla Legionowa domów piętrowych z dużą ilością okien i dużym strychem. W dworku przy ul. Norwida 10 mieści się Miejski Ośrodek Kultury, w drewnianym domku przy ul. Warszawskiej 72 zorganizowana została galeria. Natomiast Willa Bratki przy ul. Mickiewicza 25 znalazły swoje miejsce Zbiory Historyczne Miasta Legionowa. Budynek służy także Towarzystwu Przyjaciół Legionowa.
Wybuch II wojny światowej zakończył dynamiczny rozwój miasta. W Legionowie powstawały komórki Polskiego Związku Powstańczego. W domu przy ulicy Królowej Jadwigi 13 mieściła się radiostacja, punkt łącznikowy i komórka wywiadu (dom przy Cafe Marysieńka). W 1940 roku między ulicami Sobieskiego a Listopadową, na terenie zwanym Cegielnią Niemcy utworzyli getto dla ludności żydowskiej. 1 sierpnia 1944 roku, w Legionowie, jako jednym mieście poza Warszawą, wybuchło powstanie warszawskie. Sztab powstańczy mieścił się w budynku przy ul. Jagiellońskiej 30. W walce z okupantem brało udział bezpośrednio ponad 4 tys. mieszkańców Legionowa. Tyle samo zginęło w latach wojny.
W 1947 roku Legionowo liczyło 9860 mieszkańców. W 1950 roku Zakłady Balonowe ponownie podjęły produkcję pod nazwą „Aviotex”. Po wojnie w Legionowie stacjonowały oddziały 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, której dowództwo do dziś znajduje się w mieście. 17 marca 1947 roku nastąpiło rozwiązanie kawalerii polskiej połączone z ostatnią w naszym mieście defiladą ułanów.
Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 3 maja 1952 roku Legionowo otrzymało prawa miejskie. Siedem lat później założono Spółdzielnię Mieszkaniową, co zapoczątkowało rozwój budownictwa i wzrost liczby mieszkańców. W ten sposób powstawało nowe Legionowo. Z przedwojennego miasta - letniska zmieniało się w miasto-sypialnię. Powstały tutaj osiedla bloków z "wielkiej płyty": Jagiellońska, Sobieskiego i Piaski. W 1987 roku liczba ludności przekroczyła 50 tys., co sprawiło, że Legionowo zostało wpisane do miast prezydenckich.
[edytuj] Zabytki
- drewniany budynek koszarowych, ul.Zegrzyńska. Wybudowany w stylu wielkoruskim. Wpisany do rejestru zabytków w 1999 roku.
[edytuj] Ciekawostki
- Najstarszy budynek Legionowa to dawny dworek myśliwski (sprzed Kolei Nadwiślańskiej), a później folwark Kozłówka - po wielu latach wyremontowany.
- Główna ulica Legionowa nosi nazwę Piłsudskiego od 1934 roku, wcześniej nazywała się Królewska w międzyczasie nazywała się też PZPR. Pomimo, że główna ulica miasta nosi jego imię sam Józef Piłsudski jednak nigdy w Legionowie nie był.
- W mieście odbyła się ostatnia defilada ułanów jako rodzaju wojska służby czynnej dnia 17 marca 1947 roku.
[edytuj] Gospodarka
W strukturze ekonomicznej miasta dominuje przemysł odzieżowy, spożywczy, metalowy, materiałów budowlanych, drzewny, chemiczny, zakłady artykułów technicznych i turystycznych, handel i usługi. Legionowo szczyci się także bogatymi tradycjami rzemieślniczymi.
[edytuj] Handel w Legionowie
[edytuj] Transport
Znaczny węzeł drogowy i kolejowy. W mieście krzyżują się drogi krajowe i wojewódzkie:
Linie kolejowe łączą Legionowo bezpośrednio z wieloma miastami (połączenia bezpośrednie):
[edytuj] Edukacja
- Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Techniczna
- Centrum Szkolenia Policji w Legionowie
- Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Legionowie
- ZSO nr 2 w Legionowie im. Jana III Sobieskiego
- Salezjańskie Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. św. Jana Bosko w Legionowie
- Szkoła Podstawowa nr 1 w Legionowie im. Mikołaja Kopernika
