Walentkowy Wierch
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Walentkowy Wierch | |
 |
|
| Państwo | Polska, Słowacja |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 2 156 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 49°12' 29'' N |
| Długość geograficzna | 20°00' 25'' E |
| Data zdobycia | 5 sierpnia 1902 |
| Zdobyta przez | Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka |
Walentkowy Wierch, Walentkowa (słow. Valentková) – szczyt w głównej grani Tatr o wysokości 2156 m n.p.m. Położony jest na południe od Świnicy (rozdziela je Przełęcz Walentkowa) i na północny zachód od Gładkiego Wierchu (rozdziela je Gładka Przełęcz). Szczyt łączy ze Świnicą urozmaicona, wąska Walentkowa Grań, obejmująca wschodnią część Walentkowej Doliny (Kamenná Tichá w Słowacji) i Doliny pod Kołem i leżącym w niej Zadnim Stawem (w Dolinie Pięciu Stawów).
W grani łączącej Gładki Wierch z Świnicą znajdują się w niej liczne przełęcze i kulminacje, od Walentkowej w kierunku Świnicy są to:
- Wyżnia Walentkowa Szczerbina,
- Niżnia Walentkowa Baszta,
- Wielka Walentkowa Czuba,
- Wyżnie Walentkowe Wrótka,
- Pośrednia Walentkowa Czuba,
- Niżnie Walentkowe Wrótka,
- Walentkowa Czuba,
- Walentkowa Przełęcz
Od Walentkowego Wierchu, w kierunku zachodnim, odchodzi długa, boczna grań, oddzielająca od Doliny Wierchcichej należącą do niej Dolinę Walentkową. Wyraźną kulminacją w tej grani jest Walentkowa Kopa (1875 m n.p.m.).
W XIX wieku szczyt był ważnym punktem pomiarowym. Po 1950 zaczęto używać nazwy Walentkowy Wierch.
Południowe zbocza szczytu stanowiły teren pasterski. Sam szczyt najprawdopodobniej był wielokrotnie odwiedzany przez pasterzy. Pierwsze informacje o wejściach turystycznych pochodzą z okresu późniejszego. Latem jako pierwsze odnotowano wejście turystyczne:
- latem – Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka 5 sierpnia 1902
- zimą – S. Bujwidz, Kazimierz Piotrkowski, H. Trzebnicki 1 stycznia 1914 r.
