Wiesław Gawłowski
Z Wikipedii
 |
||
| Siatkówka | ||
 Złoto |
1976 Montreal |
Siatkówka |
Wiesław Gawłowski (ur. 19 maja 1950 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 14 listopada 2000) - ps. "Mały", siatkarz, nauczyciel w f, trener, mistrz świata z Meksyku (1974) i mistrz olimpijski z Montrealu 1976, w reprezentacji narodowej rozegrał 366 spotkań (1969-1980) co jest rekordem w polskiej siatkówce.
Gdy miał 16 lat trafił do reprezentacji Polski, gdzie przezwano go "Małym" (180 cm, 80 kg). Z Lechii Tomaszów trafił do AZS AWF Warszawa (1969-1973). Po studiach zasilił szeregi Płomienia Milowice (1973-1980).
2-krotny mistrz Polski (1977, 1979) z Płomieniem Milowice oraz 3-krotny wicemistrz: 1970 (AZS AWF Warszawa), 1975, 1976 (GKS Płomień Milowice) i 3-krotny brązowy medalista MP: 1969, 1972 (AZS AWF Warszawa), 1974 (GKS Płomień Milowice). Z Płomieniem wywalczył Puchar Europy Mistrzów Krajowych (1977/78) oraz zajął 3 m. w sezonie 1978/79.
Mistrz świata z Meksyku (1974), 3-krotny srebrny medalista ME z Belgradu (1975), Helsinek (1977) i Paryża (1979). 2 miejsce w PŚ w 1973 w Pradze. Najlepszy siatkarz Polski w klasyfikacji "PS" (1979).
W klubie był atakującym, a w reprezentacji rozgrywającym i w tej roli zaliczany był do czołówki światowej. Trzykrotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976 i Moskwa 1980). W Montrealu zastąpił Stanisława Gościniaka na pozycji rozgrywającego.
Po zakończeniu reprezentacyjnej kariery wyjechał do Włoch, gdzie występował w zespole Vianello Pescara.
Odznaczony m.in. Złotym i Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Zginął w wypadku samochodowym 14 listopada 2000.
