Wipo (kronikarz)
Z Wikipedii
Wipo (forma zdrobniała imienia, możliwe formy rozwinięte: Wipertus, Wikpert, Wilpold, Witpert, Witpoto, Wikpold itp., zm. po 1046) – pisarz, kronikarz, prezbiter kapeli dworskiej.
Urodził się zapewne pod koniec X wieku. Jego rodzinnymi stronami była albo Szwabia, albo, co bardziej prawdopodobne, obszar obecnej zachodniej Szwajcarii (Burgundia). Prezbiterem w kapeli dworskiej cesarza Konrada II został zapewne ok. 1024, choć w kancelarii cesarskiej mógł pracować już wcześniej. Brał udział w dwóch kampaniach wojennych Konrada II: burgundzkiej (1033) i przeciwko Wieletom (1035). Pod koniec lat 30. powrócił do Burgundii, gdzie dowiedział się o śmierci Konrada. Być może utrzymał swoje stanowisko na dworze także następcy cesarza, jego syna - Henryka III, będąc jego spowiednikiem. Z Henrykiem, którego był być może wychowawcą i nauczycielem, spotkał się w lutym 1040 w Konstancji i w Boże Narodzenie roku następnego w Strasburgu. W obu przypadkach miało to związek z wręczeniem władcy pozycji ze swojej twórczości (w Konstancji był to wiersz poświęcony śmierci Konrada II, w 1041 było to dziełko Tetralogus). Pod koniec życia osiadł gdzieś w pobliżu czeskiej granicy, gdzie zapewne stworzył swoje opus magnum — Gesta Chuonradi II Imperatoris (pol. Chwalebne czyny cesarza Konrada II). Możliwe jest, że uczestniczył jeszcze w zjeździe w Merseburgu w lecie 1046, w tym wypadku byłaby to jego ostatnia znana aktywność.
[edytuj] Bibliografia
Sochacki J., Wstęp [w:] Wipon, Chwalebne czyny cesarza Konrada II, tłum. E. Milkamanowicz, Kraków 2005, ISBN 83-242-0498-9.
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z literaturą i średniowieczem. Jeśli możesz, rozbuduj go.
