Wybory parlamentarne we Włoszech, 2006

Z Wikipedii

Wybory do dwóch izb parlamentu Włoch odbyły się w dniach 9-10 kwietnia 2006 roku. Głównymi rywalami w wyścigu o fotel premiera Włoch byli urzędujący premier oraz lider centroprawicowego sojuszu Dom Wolności Silvio Berlusconi oraz lider centrolewicowej koalicji Unia, były premier i przewodniczący Komisji Europejskiej Romano Prodi.

Lokale wyborcze były otwarte 9 kwietnia od 8.00 do 22.00 (czasu włoskiego), a 10 kwietnia od 8.00 do 15.00. O 630 miejsc w Izbie Deputowanych i 315 w Senacie ubiegało się ponad 12 tysięcy kandydatów.

Spis treści 1 Dom Wolności 1.1 Kampania przedwyborcza 2 Unia 2.1 Kampania przedwyborcza 3 Wyniki wyborów 3.1 Izba Deputowanych 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Dom Wolności

Dom Wolności, centroprawicowa koalicja rządowa kierowana przez byłego premiera Włoch Silvio Berlusconiego. W jej skład wchodzą głównie te same partie, które wystartowały w sojuszu w poprzednich wyborach parlamentarnych. Dom Wolności tworzą partie:

• Forza Italia; założona i kierowana przez Berlusconiego, w wyborach w 2004 roku zdobyła 20,1% głosów.
• Sojusz Narodowy; konserwatywna partia polityczna, której przewodzi były minister spraw zagranicznych Włoch i były wicepremier Gianfranco Fini.
• Sojusz Chrześcijańskich Demokratów i Centrodemokratów; katolicka partia centrowa, przewodniczącym jest Lorenzo Cesa, jednak główną postacią w partii jest były przewodniczący Izby Deputowanych Pierferdinando Casini.
• Liga Północna-Ruch dla Autonomii; wspólna lista Ligi Północnej, prawicowej partii północnych Włoch pod przewodnictwem Umberto Bossiego oraz Ruch dla Autonomii, centrowa, mniejszościowa partia południowowłoska, na czele z Raffaelem Lombardim .
• Chrześcijańscy Demokraci dla Autonomii-Partia Socjalistyczna - Nowe PSI;
• Alternatywa Socjalna; partia - Alessandry Mussolini, wnuczki byłego przywódcy Włoch.
• Ogień Trójkolorowy;
• Liberalni Reformatorzy;
• Ruch Nie dla Euro;

[edytuj] Kampania przedwyborcza

Koalicja Berlusconiego obiecywała przede wszystkim zniesienie podatków i podwyższenie zasiłków socjalnych oraz rent i emerytur. Zapowiadano utworzenie nowych miejsc pracy i rozpoczęcie realizacji planu robót publicznych na którym skorzystaliby bezrobotni (przede wszystkim prace mają dotyczyć planów zbudowania mostu w Cieśninie Mesyńskiej, który łączyłby Kalabrię i Sycylię).

Nie obyło się również bez wpadek premiera Berlusconiego, który agresywnie krytykował odbudowującą się lewicę Prodiego. Zapowiadał, że lewica ma w swoich planach podniesienie podatków i jest ona zagrożeniem dla włoskiej demokracji. W czasie wystąpienia przedwyborczego mówił o lewicy: Mam zbyt wiele szacunku dla inteligencji Włochów, by móc wierzyć w to, że jest wśród nich tylu fiutów, którzy mogliby głosować przeciwko własnym interesom'. Samego Romano Prodiego, w wystąpieniu telewizyjnym Berlusconi nazwał przydatnym idiotą, który użycza swej twarzy dobrodusznego proboszcza lewicy, składającej się w 70 procentach z komunistów. Według włoskich i zagranicznych politologów ostra kampania wyborcza centroprawicy, a przede wszystkim wulgaryzmy, jakimi się posługiwał Berlusconi zaledwie kilka dni przed wyborami mogą być przyczynami klęski bloku premiera.

[edytuj] Unia

Byłej centrolewicowej koalicji wyborczej Drzewo Oliwne, którą przemianowano na Unię (L'Unione) przewodniczy były szef Komisji Europejskiej Romano Prodi W skład koalicji Unia wchodzą następujące ugrupowania:

• Drzewo Oliwne; konfederacja w skład której wchodzą trzy partie: Demokraci Lewicy - główna socjaldemokratyczna partia Włoch prowadzona przez Piero Fassino, Margherita - centrolewicowa katolicka partia Francesco Rutelliego oraz Europejski Ruch Republikański, mniejszościowa partia centrolewicowa Luciana Sbarbatiego. Partia reprezentowana jest jako całość jedynie w Izbie Deputowanych, w Senacie każda partia posiada własnych przedstawicieli.
• Odrodzenie Komunistyczne; zreformowani komuniści (eurokomuniści) pod kierownictwem Fausto Bertinottiego.
• Róża w Pięści; liberalny ruch, złożony z Włoskich Socjaldemokratów Enrico Boselli'ego oraz Włoskich Radykałów Daniele Capezzonego, wspólnie z Zielonymi startują do Senatu.
• Partia Włoskich Komunistów; eurokomunistyczna partia Oliviero Diliberto.
• Federacja Zielonych; partia zielonej polityki prowadzona przez Alfonso Pecoraro Scanio, wspólnie z komunistami startuje do Senatu.
• Włochy Walorów;
• Ludowcy-UDEUR;
• Socjaliści;
• Włoska Partia Emerytów;

[edytuj] Kampania przedwyborcza

W skład Unii wchodzi wiele partii z różniącymi się programami gospodarczymi i społecznymi. Po jednej stronie katolicka Margherita, z drugiej radykałowie włoscy, którzy żądają zerwania stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską. Koalicja zapowiada gruntowne zmiany w edukacji, służbie zdrowia oraz naprawę systemu emerytalno-rentowego. Romano Prodi zapowiedział również wycofanie włoskiego kontyngentu z Iraku, co jednak już wcześniej zapowiedział Berlusconi (ewakuacja włoskich wojsk miała nastąpić do 1 stycznia 2007 roku).

Prodi w przeciwieństwie do Berlusconiego starał się zachowywać spokojnie w czasie kampanii wyborczej, chociaż zdarzały mu się słowne wpadki, kiedy powiedział o Berlusconim, że dopiero kiedy wejdzie na krzesło, będzie wzrostu normalnego człowieka.

[edytuj] Wyniki wyborów

[edytuj] Izba Deputowanych

Wyniki wyborów do parlamentu Włoskiego

Koalicja		Głosy	%	Miejsca	Partie tworzące koalicję	Głosy	%	Miejsca
	Dom Wolności (Casa delle Libertà)	18,962,408	49.74	277 + 4 wyrównujace	Forza Italia	9,039,585	23.71	136
					Sojusz Narodowy (Alleanza Nazionale)	4,703,256	12.34	72
					Sojusz Chrześcijańskich Demokratów i Centrodemokratów (UDC)	2,576,087	6.76	39
					Liga Północna-Ruch dla Autonomii Liga Północna (Lega Nord) Ruch dla Autonomii (Movimento per l'Autonomia)	1,748,030	4.58	28
					Chrześcijańscy Demokraci dla Autonomii-Partia Socjalistyczna - Nowe PSI (DC-Nuovo PSI) Chrześcijańscy Demokraci dla Autonomii (Democrazia Cristiana per le Autonomie) Partia Socjalistyczna - Nowe PSI (Partito Socialista - Nuovo PSI)	285,163	0.75	6
					Alternatywa Socjalna (Alternativa Sociale)	255,212	0.67	0
					Ogień Trójkolorowy (Fiamma Tricolore)	231,148	0.61	0
					Ruch Nie dla Euro (No Euro)	58,757	0.15	0
					Zjednoczeni Emeryci (Pensionati Uniti)	28,317	0.07	0
					Lista Środowiskowa - Ekologiczni Demokraci (Ambienta-Lista-Ecologisti Democratici)	17,574	0.05	0
					Włoska Partia Liberalna (Partito Liberale Italiano)	12,326	0.03	0
					S.O.S. Włochy (S.O.S. Italia)	6,953	0.02	0
	Unia (L'Unione)	18,989,891	49,81	341 + 7 wyrównujących	Drzewo Oliwne (L'Ulivo) Demokraci Lewicy (Democratici di Sinistra) Margherita (Margherita - Democrazia è Libertà) Europejski Ruch Republikański (Movimento Repubblicani Europei)	11,922,500	31.27	218
					Odrodzenie Komunistyczne (Rifondazione Comunista)	2,228,335	5.84	41
					Róża w Pięści (Rosa nel Pugno) Włoscy Socjaldemokraci (Socialisti Democratici Italiani) Włoscy Radykałowie (Radicali Italiani)	990,188	2.60	18
					Partia Włoskich Komunistów (Partito dei Comunisti Italiani)	884,350	2.32	16
					Włochy Walorów (Italia dei Valori)	876,748	2.30	20
					Federacja Zielonych (Włochy) (Federazione dei Verdi)	783,605	2.06	16
					Ludowcy-UDEUR (Popolari-UDEUR)	532,757	1.40	14
					Partia Emerytów (Partito dei Pensionati)	333,859	0.88	0
					Ludowa Partia Południowego Tyrolu (Südtiroler Volkspartei)	182,703	0.48	4
					Socjaliści (I Socialisti)	114,852	0.30	0
					Lista Konsumentów (Lista Consumatori)	73,720	0.19	0
					Liga Sojuszu Lombardzkiego (Lega Alleanza Lombarda)	44,580	0.12	0
					Autonomiczna Demokracja Libertariańska (Autonomnie Liberté Démocratie)	34,167	0.09	1
	Inne partie				Progetto Nordest	92,079	0.24	0
					Pozostałe partie	81,182	0.21	0
Razem				630				630

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona Domu Wolności
• Strona Unii