Zakon Rycerzy z Montesy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Symbol zakonu od 1400 r.

Zakon Rycerzy z Montesy założony został w 1319 r. przez króla Aragonii Jakuba II.

Celem króla było niedopuszczenie do przejęcia majątku templariuszy przez obce zakony i uzyskanie kontroli nad tym majątkiem.

Siedzibą nowego zakonu był dawny zamek templariuszy w Montesa. Zakon przyjął regułę Calatravy i znajdował się pod duchowym przewodnictwem opactwa cysterskiego Santas Creus w Katalonii. Jego reguła została zatwierdzona przez papieża już w 1317 r., ale faktycznie zakon został zorganizowany w 2 lata później. Pierwszymi jego członkami było 10 rycerzy z zakonu Calatravy na czele z mistrzem, również wywodzącym się z Calatravy.

Zakon z Montesy rozwijał się szybko. W 1317 r. do zakonu przeszli rycerze z zakonu mercedarianów, a w 1400 r. przyłączony został zakon św. Jerzego z Alfamy. W 1587 r. zakon został wcielony do korony aragońskiej.

Rycerze nosili biały strój zakonny. Symbolem zakonu do 1400 r. był krzyż Calatravy w kolorze czarnym, później wzbogacony w czerwony krzyż grecki zakonu z Alfamy. Obecnym wielkim mistrzem jest Jan Karol, król Hiszpanii, a namiestnikiem zakonu jest Michał Peman y Medina.

Wielcy mistrzowie zakonu z Montesy (w nawiasie okresy sprawowania funkcji wielkiego mistrza):