Motî:foirt
Èn årtike di Wikipedia.
foirt u foit (råle, divant voyale), foite
I. [addj.]
1. ki pout fé des sacwès k' ene ôte ni pout nén, tot djåzant d' ene djin. La on foirt ome, la. >> grand foirt ome: sôre di tolu ki vike a costé des omes, del nute, et k' i n' fåt nén disrindjî. F. géant mythologique.
2. bén poirtant(e) (radoûcixhant mot po: "gros"). Ké bele foite gamene !.
3. k' a bråmint des dgrés alcolikes, tot djåzant d' ene gote, fwait avou bråmint del simince, tot djåzant do cafè, evnd. Dji boe voltî ene boune foite gote. Dji n' inme nén l' foirt cafè.
II. [adv.]
1. mostere on hôt livea d' èn addjectif u d' èn ôte adviebe. >> foirt å foirt: k' onk ni sait bate l' ôte, dins ene lûte. Avou l' tere a foyî, dji m' ritrove foirt å foirt; nos bårans, tos les deus (Emile Gilliard). F. à force égale. On dit eto: mo, foû, fén, mier. F. fort, très.
2. bråmint. I magnèt foirt. C' esteut foirt des cis k' estént po rivni des camps, des cis k' estént ddja drenés. F. beaucoup, principalement. >> aveur foit a fé: aveur bråmint d' l' ovraedje. >> dj' a foit a fé: xhinaedje do brut d' on trin al wapeur.
III. [o.f.n.] li ci (cene) k' est foirt. Vouss ene gote ? c' est del foite, saiss.
Disfondowes: fwârt, fwért, fwêrt, fwèrt, fwart, fônrt, fonrt, foûrt; fwète, fwate, fônte, fônrte, foûrte.
| foice [f.n.]
1. cwålité do ci k' est foirt, del cene k' est foite. >> I n' conoxhe nén ses foices: dijhêye a ene sakî k' a spiyî ene sacwè télmint k' il a bouté dsu. F. il ne connaît pas l'étendue de ses forces.
2. saye k' on fwait po-z ariver a åk, et k' c' est nén åjhey. F. effort. >> fé ene foice: bouter on bon côp po-z ariver a ene sacwè. Ça våt mî k' on manaedje di cénk francs wice k' on fwait ene foice po l' efant (V. Roba).
Disfondowes: fwace, fwèce, , fwâce, fônce, fônrce, foûrce.
Parintêye:
- foirci
Mots d' aplacaedje:
- aloyrece foice ki
- foite droete
- foite gåtche
- Dipus d' racsegne so les grands foirts omes
