Schlacht von Argentoratum

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy

Julian Apostata noch dä Statue vum Kaiser im Louvre
Schlacht vu Argentoratum
Um was ischs gongä
Wänn	Herbst 357
Wu	bi Straßburg
s'End vum Liäd	d'Römer hän gsigt
Gegna Alamannen Römisches Reich d'Schefs Hortar, Suomar, Ur, Ursicin, Vestralp, Chnodomar, Agenarich Julian Apostata Wiävili 35.000 13.000 Opfa 6.000-8.000 Erschlogene, 6.000-8.000 Ertrunkeni 247
-

In de Schlacht vu Argentoratum (oda au Schlacht vu Straßburg) hän sich d'Alamanne un d'Römer im Herbst 357 in dä Nähi vum hitige Straßburg d'Köpf iigschlage.

Inhaltsverzeichnis 1 Vorgschicht 2 Vorgeplänkl 3 D' Ufmarsch 4 s'Klopfä un d'Niädalagi 5 Äpilog 6 Historisch Quelli 7 Biacha

[ändere] Vorgschicht

Dä römisch Kaisa Constantinus II. het sina Neffä Julian Apostata zomä mit däm römische Heermeischter Barbatio noch Rauracum (hit Kaiseraugst) gschickt, um d'Alamanne endli zue bzwinge. Wägä däm Laeten-Ustond und durchs Verschulde vum Barbatios, där däm Julianus kine Erfolge gännt het, ischs dä Alamannne untam Gaukini Chnodomar glungi, stärkeri romischä Heer zue verdresche un in d'Flucht zschlage. D'Alamannen hän d'Glegehit gnutzt und d'Schtädt uf d'linkie Rhinsyt vu Strosburg yber Zabern, Speyer, Worms, Mainz, Bingä, Koblenz bis no Andernach bsätzt. Des het alles dä römischä Historiker Ammianus Marcelinus ufgschribä.

[ändere] Vorgeplänkl

D'Alamannekinig Hortar, Suomar, Ur, Ursicin, Vestralp, zehn Unterkinig un vieli Adligi unta dä Fyhrung vun Chnodomar un sinäm Näffe Agenarich (Serapio) hän ihri Heere gsommelt un sin gegä dä Julian ufzoge, um ihri Onsprüch uf d'linksrhinische Gbietä zuä bekräftigä. Julianus isch näm Heer vun ugfähr 35.000 Alamanne gegeyba gstonde, diä sich us verschiedeni Teilstämmi zommegsetzt hän. Ä Yberläufer us Barbatios sinäm gschlagenä Heer het de Alamannen zuätreffend brichtet, des dä Julianus nua 13.000 Monn unta Waffä het. Im Bwusstsi vun ihra vorherigi Siege un dä Ybermacht hän d'Alamanne Boti zuem Julian gschickt, diä nä uffgfordert hän, s'Lond zue volossä, wil sie sich des mit Tapferkit un Waffä gnumä hän. Julian het die Botä usglacht, se gfongi gnume un het bschlossä mit sine winige aba tapferi Soldatä in dä Kompf zu ziäge.

[ändere] D' Ufmarsch

Dä Julian isch mit mit sinim Heer - do wore au keltischi un germanischi Auxiliariihite debi - vun Zabern us in Richtung Strossburg zoge. Untawegs hän diä sich vun dä Felda vun dä Bure s'Essä gnumä. D'Alamanne hän vorhär drey Tag un Nächt yber da Rhin gsätzt un hän d'Röma in Strossburg schu kompfberit erwartit. Bvor dä Kompf ogfongi het, hen d'alamanische Fuestruppe ihri Unerkinige ufgfordart, vun dä Ross zue stige, damit diä sich nit verkrimmle kine, wäns bränzlig wird. Beidi hen den ihri Schlachtordnug ufbout, d'Röma hän ihri Riterei uf dä rechi Fligel gställt, Chnodomar sine Riterei hinta sich uf dä linki Fligel. Ajo, dä Chnodomar isch vun sinem Ross gstiege un d'ondri Kini au.

[ändere] s'Klopfä un d'Niädalagi

Dä Alamanne isch om Onfong glungä, d' römisch Riterei in d'Flucht zue schlagä. D'Fuestruppe sin dän ufänonda troffäun d'Erfolgä giengä so hin un her. Nochem Ammianus hän ebebyrtigi Gengna kämpft, d'Alamannen duarch ihri grosi Körpakraft, hohm Wuachs, wild un styrmisch gegä d'gschulti, usgrischteti un erfahreni römischi Soldate. Den het aba diä guti Erfahrung vum römischä Heer d'Entscheidung gbrocht. Als deni diä Yvermacht vun dä Röma klar wore isch, hän dä Chnodomar un sine ybelebendi Alamannen vsuacht yba dä Rhin abzhauä. D'Röma hän diä donn verfolgt un siä in dä Rhin triebä.

Au dä Chnodomar het probiert yba dä Rhin abzhauä. Dän het aba ä römischi Kohorte zomä mit drey engi Freindä un zwihundart Begleita gstellt. Chnodomar het ufgäbe un dä Cäsar Julianus um Gnadi bietet. Dän hän sia den no Rom gschlept un är soll in näm Fremdilager uf äm Mons Caelius on Altarschwächi gstorbä gsi.

Uf dä römischä Syt sin 243 Soldatä un 4 Militärtribun gfalli. Uf dä alamannische Syt sin zwischä 6.000 un 8.000 Männa ufm Fäld gfallä oda im Rhin vesoffe.

[ändere] Äpilog

Di wo yberläbt hän, syn heimzoge, hän sich aba an d'Kapitulation vum Chnodomar nit gbunde gfyhlt. Dä Julian het in dä Nähi vu Mainz ä Brik yba dä Rhin baue glosst und isch den uf d'onda Syt zoge. Den hen die ihri Guetshöf un Befeschtigunge im fremda Lond wieder ufbout und dä Alamanne s'Vieh uns Getride gstole. Mit dä Kinig die au no in Stossburg däby warä het dä Julian Friedensverträg machä glost, je no däm, wiä die sich gwehrt hän, hets mä oder winga zimli uf dä Deckel krigt.

[ändere] Historisch Quelli

• Ammianus Marcellinus (bsondars XVI. 12)
• Libanios
• Zosimos

[ändere] Biacha

• Karlheinz Fuchs, Martin Kempa, Rainer Redies: Die Alamannen, Theiss Verlag Stuttgart 2001, ISBN 3806215359. Ausstellungskatalog
• Dieter Geuenich: Geschichte der Alemannen, Verlag Kohlhammer Stuttgart 2004, ISBN 3170182277/ISBN 3170120956.
• Ludwig Ohl: Vicisti! Historischer Roman, Verlag Schöningh Paderborn 1909