Śledziennica skrętolistna
Z Wikipedii
| Śledziennica skrętolistna | |
 Pokrój i siedlisko |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | skalnicowce |
| Rodzina | skalnicowate |
| Rodzaj | śledziennica |
| Gatunek | śledziennica skrętolistna |
| Nazwa systematyczna | |
| Chrysosplenium alternifolium L. | |
Śledziennica skrętolistna (Chrysosplenium alternifolium L.) - gatunek rośliny z rodziny skalnicowatych. Jest średnio pospolity w całej Polsce, zarówno na niżu, jak i w górach.
[edytuj] Charakterystyka [1][2]
- Łodyga
- Osiąga wysokość 5-20 cm, trójkanciasta, w dolnej części rzadko owłosiona.
- Kłącze
- Pełzające, wytwarzające długie rozłogi.
- Liście
- U nasady wcięte, koliste. Liście odziomkowe wyrastają na ogonkach dwukrotnie dłuższych od blaszki, liście łodygowe mają ogonki co najmniej tak długie, jak blaszka. Ułożone skrętolegle. Blaszki o karbowano-wrębnych brzegach, o bardzo wąskich wcięciach między wrębami. Na górnej stronie blaszki nieliczne, grube włoski.
- Kwiaty
- Niepozorne, żółtozielone, zebrane w kwiatostan - baldachogrono. Rolę okwiatu pełnią wyłącznie działki kielicha, płatków korony brak. Kwiaty otoczone są złocistożółtymi liśćmi przykwiatowymi pełniącymi rolę powabni. Kwitnie od marca do maja, jest jedną z najwcześniej zakwitających krajowych roślin wiosennych. Przeważnie roślina samopylna, czasami zapylana przez owady i ślimaki. Kwiaty przedsłupne lub równoczesne.[3]
- Biotop, wymagania
- Torfowiska, lasy, brzegi górskich potoków, mokre i cieniste miejsca w lesie. W górach występuje po piętro kosówki. Hemikryptofit, chamefit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Alno-Ulmion. [4]
[edytuj] Ciekawostki
Nazwa śledziennica wywodzi się stąd, że dawniej używano jej do leczenia schorzeń śledziony.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Eisenreich, Wilhelm. Rozpoznawanie roślin i zwierząt. Elipsa, 2005. ISBN 83-7265-073-X.
- ↑ Szafer, Władysław i Kulczyński, Stanisław. Rośliny polskie. Warszawa : PWN, 1953.
- ↑ Seidl, Olga i Rostafiński, Józef. Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa : PWRiL, 1973.
- ↑ Władysław, Matuszkiewicz. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301144394.
