Aleksander Wojtkiewicz

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Aleksander Wojtkiewicz
Zdjęcie Aleksandra Wojtkiewicza na okładce Szachisty nr 5/1993
Państwo	Stany Zjednoczone
Data urodzenia	15 stycznia 1963
Miejsce urodzenia	Ryga
Data śmierci	14 lipca 2006
Miejsce śmierci	Baltimore
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrz (1990)

Aleksander Wojtkiewicz (ur. 15 stycznia 1963 w Rydze, zm. 14 lipca 2006 w Baltimore) - polski szachista, reprezentował Polskę i Stany Zjednoczone.

Wojtkiewicz był jednym z czołowych łotewskich szachistów, uczniem byłego mistrza świata Michaiła Tala. W 1988 roku przeprowadził się do Polski. Wkrótce otrzymał polskie obywatelstwo i od razu znalazł się na czele polskiej listy rankingowej. W 1989 roku w swoim pierwszym występie w finale indywidualnych mistrzostw Polski w przekonującym stylu wygrał turniej i zdobył tytuł mistrza kraju. W finałach mistrzostw Polski startował jeszcze trzykrotnie (w 1992, 1995 i 1996 roku), raz zajmując pierwsze miejsce (1995) i dwa razy drugie. Reprezentował Polskę na dwóch olimpiadach, w 1990 i 1992 roku, z ogólnym bilansem partii +7 -3 =18 (57,1%) na pierwszej szachownicy. Dwukrotnie (w 1989 i 1992 roku) brał udział w drużynowych mistrzostwach Europy. W swoim pierwszym występie rezultatem +5 -1 =11 zdobył srebrny medal na drugiej szachownicy. W 1990 roku Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza.

Wojtkiewicz brał udział w ogromnej liczbie turniejów na całym świecie, często zdobywając nagrody w otwartych turniejach szwajcarskich. Do najbardziej spektakularnych jego sukcesów należy zwycięstwo w turnieju internetowym, zorganizowanym przez Internet Chess Club, którego stawką było zaproszenie na prestiżowy turniej z udziałem dwóch najsilniejszych szachistów świata. W rozegranym w kwietniu 2000 roku w Islandii turnieju Wojtkiewicz zajął trzecie miejsce za Garrim Kasparowem i Viswanathanem Anandem (w półfinale przegrał z Kasparowem ½ - 1½). Od końca lat dziewięćdziesiątych skoncentrował się na turniejach rozgrywanych w Stanach Zjednoczonych, zamieszkał w Baltimore i podjął studia na Uniwersytecie Marylandu, gdzie został członkiem najsilniejszej w historii uczelni drużyny szachowej. W 2004 roku jako reprezentant USA brał udział w mistrzostwach świata FIDE rozgrywanych systemem pucharowym. Awansował do drugiej rundy, gdzie został wyeliminowany przez Wadima Zwiagincewa. Na liście rankingowej FIDE w styczniu 2005 roku z rankingiem 2536 zajmował 19. pozycję w USA.

Z powodu niezbyt zdrowego trybu życia dosyć szybko osiwiał, miewał też spore problemy z żołądkiem. Nabawił się choroby wrzodowej, która była bezpośrednią przyczyną śmierci.