Mieczysław Najdorf
Z Wikipedii
| Miguel Najdorf | |
| Państwo |  Argentyna |
| Data urodzenia | 15 kwietnia 1910 |
| Miejsce urodzenia | Grodzisk Mazowiecki |
| Data śmierci | 5 lipca 1997 |
| Miejsce śmierci | Malaga |
| Tytuł szachowy (rok nadania) |
arcymistrz (1950) |
Miguel Najdorf (Mieczysław, wł. Mendel, ur. 15 kwietnia 1910 w Grodzisku Mazowieckim, zm. 5 lipca 1997 w Maladze) – polski szachista pochodzenia żydowskiego, obywatel Argentyny od początku lat 40. XX wieku.
Pierwszymi nauczycielami Najdorfa byli Dawid Przepiórka i Ksawery Tartakower. W roku 1930 wystąpił w pierwszym szachowym turnieju i zajął w mistrzostwach Warszawy VI-VII miejsce. W kolejnych latach wystąpił w wielu turniejach, osiągając liczne sukcesy, m.in.:
- 1931 - Warszawa (mistrzostwa miasta) – II miejsce
- 1934 - Warszawa (mistrzostwa miasta) – I
- 1935 - Warszawa (mistrzostwa Polski) – II, brązowy medal na olimpiadzie szachowej w Warszawie
- 1936 - mistrzostwa Węgier – I-II
- 1937 - Jurata (mistrzostwa Polski) – III, Rogaška Slatina – I, brązowy medal na olimpiadzie w Sztokholmie
- 1939 - srebrny medal na olimpiadzie w Buenos Aires
- 1941 - Buenos Aires – I-II, Mar del Plata – I-II
- 1942 - Mar del Plata – I
- 1943 - Mar del Plata – I
- 1944 - Mar del Plata – I
- 1946 - Praga – I, Barcelona – I
- 1947 - Mar del Plata – I
- 1948 - Wenecja – I, Buenos Aires - I
- 1950 - Bled – I, Amsterdam – I, srebrny medal na olimpiadzie w Dubrowniku
- 1952 - Hawana – I-II, srebrny medal na olimpiadzie w Helsinkach
- 1954 - srebrny medal na olimpiadzie w Amsterdamie
- 1956 - Mar del Plata – I-II
- 1959 - Mar del Plata – I-II
- 1961 - Mar del Plata – I
- 1962 - Hawana – I, brązowy medal na olimpiadzie w Warnie
- 1964 - Buenos Aires – I,
- 1966 - Buenos Aires – I
- 1967 - Mar del Plata – I
- 1968 - Buenos Aires – I-II
- 1970 - Belgrad (występ w meczu ZSRR – Reszta świata), Buenos Aires – I-III
- 1973 - mistrzostwa Argentyny – I
- 1975 - mistrzostwa Argentyny – I
- 1976 - Lone Pine open – dzielone II, otwarte mistrzostwa RPA – I
- 1977 - mistrzostwa Argentyny – III
- 1979 - Buenos Aires – II
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
W okresie powojennym należał do ścisłej światowej czołówki, co potwierdził bardzo dobrymi wynikami, które osiągnął na turniejach pretendentów do tytułu mistrza świata: w roku 1950 w Budapeszcie zajął V, a w 1953 w Zurychu – VII miejsce. Lokaty te odpowiadały wówczas miejscu w pierwszej dziesiątce na świecie.
Na olimpiadach wystąpił łącznie 14 razy (11 w barwach Argentyny, w tym dziesięciokrotnie na I szachownicy oraz 3 w barwach Polski). Zdobył 11 medali (7 drużynowych i 4 indywidualnie) oraz rozegrał 222 olimpijskich partii, w których uzyskał 145 pkt.
Był rekordzistą, jeśli chodzi o grę w symultanach. W São Paulo w 1950 roku rozegrał 250 partii jednocześnie, osiągając wynik +226 =14-10. Wniósł duży wkład w rozwój teorii szachowej, głównie obrony sycylijskiej i królewsko-indyjskiej. Nazwisko Najdorfa nosi jeden z najbardziej popularnych i często stosowany przez najsilniejszych szachistów świata wariant w obronie sycylijskiej:
- 1. e4 c5
- 2. Sf3 d6
- 3. d4 c:d4
- 4. S:d4 Sf6
- 5. Sc3 a6
Poza sukcesami szachowymi, podobne powodzenie osiągnął w interesach, a mianowicie w branży ubezpieczeniowej - po wojnie został jednym z najzamożniejszych Argentyńczyków.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) Mieczysław Najdorf – wybrane partie szachowe
- (en) Glucksberg vs Najdorf, "The Polish Immortal Game" Warsaw 1929
Mateusz Bartel • Paweł Blehm • Piotr Bobras • Łukasz Cyborowski • Paweł Czarnota • Grzegorz Gajewski • Jacek Gdański • Mirosław Grabarczyk • Bartłomiej Heberla • Artur Jakubiec • Paweł Jaracz • Radosław Jedynak • Marcin Kamiński • Robert Kempiński • Michał Krasenkow • Robert Kuczyński • Adam Kuligowski • Bartłomiej Macieja • Tomasz Markowski • Aleksander Miśta • Kamil Mitoń • Mieczysław Najdorf • Akiba Rubinstein • Włodzimierz Schmidt • Bartosz Soćko • Bogdan Śliwa • Ksawery Tartakower • Aleksander Wojtkiewicz • Radosław Wojtaszek
