Armia Polska we Francji
Z Wikipedii
Armia Polska we Francji, zwana również Błękitną Armią (od koloru francuskich mundurów) lub Armią Hallera - polska ochotnicza formacja wojskowa powstała w czasie I wojny światowej w roku 1917 (powołana dekretem prezydenta Francji Raymonda Poincaré 4 czerwca 1917) z inicjatywy Romana Dmowskiego oraz kierowanego przez niego Polskiego Komitetu Narodowego.
Armia została zorganizowana na zasadzie zaciągu ochotniczego we Francji spośród Polaków służących w wojsku francuskim, polskich jeńców wojennych z armii państw centralnych, a także z polskiej emigracji z Francji, Stanów Zjednoczonych, Kanady i Brazylii. Pierwszym dowódcą był Francuz gen. Louis Archinard, od 4 października 1918 armią dowodził gen. Józef Haller.
Z jednostek polskich w końcowych walkach I wojny światowej uczestniczył tylko 1. pułk strzelców od lipca 1918 w Szampanii, a od października 1918 także 1 Dywizja Strzelców Polskich.
W skutek układu z 28 września 1918 armia gen. Hallera została uznana za "jedyną, samodzielną, sojuszniczą i współwalczącą armię polską". Zasadniczy wzrost liczebności armii nastąpił już po wojnie, składała się wówczas z dwóch korpusów - I i III, dwóch samodzielnych dywizji strzelców, pułku czołgów i oddziałów lotniczych. W skład I Korpusu wchodziły 1. i 2 Dywizja Strzelców Polskich, 1 pułk artylerii ciężkiej, w skład III Korpusu wchodziły 3 i 6 Dywizja Strzelców Polskich oraz 3 pułk artylerii ciężkiej. Samodzielnymi oddziałami były będąca w stadium organizacji 7 Dywizja Strzelców i skadrowana Dywizja Instrukcyjna.
Podporządkowano jej także polskie formacje wojskowe w Rosji: 4. Dywizję Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego działającą na Kubaniu i 5. Dywizję Strzelców Polskich, zwaną też Dywizją Syberyjską, płk. Waleriana Czumy. Obie dywizje stanowić miały II Korpus armii. Wchodzący w skład Armii 1 pułk czołgów był pierwszym polskim oddziałem pancernym; składał się ze 120 czołgów Renault FT-17 (75 albo 72 uzbrojonych w działko 37mm Puteaux SA-18 (wz.18) L/21, a pozostałe 45 albo 48 uzbrojone w karabin maszynowy 8mm Hotchkiss wz.14).
W okresie kwiecień-czerwiec 1919 Armia Hallera, licząca wówczas ok. 70 000 żołnierzy, wraz z całym wyposażeniem została przetransportowana do Polski, gdzie wzięła udział w wojnie polsko-ukraińskiej w Galicji Wschodniej. We wrześniu 1919 Armia Hallera została włączona organizacyjnie do Wojska Polskiego.
