Drozd obrożny
Z Wikipedii
| Drozd obrożny | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | wróblowe |
| Podrząd | śpiewające |
| Rodzina | drozdowate |
| Gatunek | drozd obrożny |
| Nazwa systematyczna | |
| Turdus torquatus | |
| Linnaeus, 1758 | |
Drozd obrożny (Turdus torquatus) - średni ptak wędrowny z rodziny drozdowatych, zamieszkujący górskie rejony całej Europy aż po Ural. Zimuje w rejonie Morza Śródziemnego, na Bliskim Wschodzie i w północnej Afryce. W Polsce zasiedla Karpaty, stosunkowo liczny jest w Tatrach, mniej liczny w Bieszczadach, natomiast bardzo nieliczny w wyższych partiach Sudetów.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Wygląd zewnętrzny
- Wielkością i sylwetką zbliżony do kosa. Upierzenie czarne, pióra na skrzydłach i spodzie ciała mają jasne brzegi. U samca w szacie godowej na piersi kontrastowa biała obroża w kształcie półksiężyca, w szacie spoczynkowej brudnobiała. Samica ma ubarwienie brunatne z wyraźniejszym łuskowanym rysunkiem upierzenia i słabiej zaznaczoną, ciemniejszą niż u samca półobrożą. Nogi ciemne, dziób żółty z czarnym końcem. W locie skrzydła u obu płci wydają się jasne.
- Rozmiary
- dł. ciała ok. 23-27 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 36-41 cm, długość skrzydła złożonego 13,5-14,5 cm, długość ogona: 11,5 cm
- Waga
- ok. 95-140 g
- Głos
- Ostrzega ostrym, skrzypiącym "tjuk". Śpiew głośny, urywany, szczebiotliwy, z powtarzanymi krótkimi fletowymi motywami. Samce śpiewają siedząc na skałach.
- Zachowanie
- Płochliwy, zaniepokojony kryje się wśród kamieni. Wędrowny, przeloty w III-IV i IX-XI.
[edytuj] Środowisko
Górskie lasy regla górnego, piętro kosodrzewiny, górskie mokradła, skandynawskie płaskowyże. W Bieszczadach zasiedla lasy jodłowe.
[edytuj] Pożywienie
Owady i ich larwy oraz inne bezkręgowce, jesienią głównie jagody.
[edytuj] Lęgi
W ciągu roku wyprowadza dwa lęgi, od drugiej połowy kwietnia do czerwca.
- Gniazdo
- Koszyczkowate gniazdo jest umieszczone w kosodrzewinie lub nisko na świerku czy jodle, zwykle przy pniu. Bywa też ukryte w szczelinie skalnej. Podstawa gniazda zbudowana jest z cienkich gałązek i traw. Zewnętrzna warstwa jest wykonana z liści, źdźbeł traw i mchu, a wewnętrzna jest wylepiona masą, wykonaną z próchna i piasku zmieszanych z wydzieliną ślinową, która po zastygnięciu tworzy gładką wykładzinę gniazda, przypominającą tekturę. Wnętrze gniazda wyścielone suchą trawą i mchem.
- Jaja
- Samica składa 4–5 zielonkawych, rdzawo nakrapianych jaj.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 12-15 dni tylko przez samicę.
- Pisklęta
- Pisklęta opuszczają gniazdo po 14-16 dniach, a stają się samodzielne po około 2 tygodniach.
[edytuj] Status i ochrona
Gatunek nie jest globalnie zagrożony wg danych IUCN (status LC - least concern).
W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą.
[edytuj] Podgatunki
Wyróżnia się 2 podgatunki:
- T. torquatus torquatus - podgatunek północny, zamieszkuje Skandynawię i Wyspy Brytyjskie. W Polsce pojawia się nielicznie jedynie na przelotach, zwłaszcza na wybrzeżu.
- T. torquatus alpestris - podgatunek środkowo- i południowoeuropejski, zamieszkuje Karpaty, Alpy, Pireneje. U ptaków tego podgatunku spód jest wyraźniej biało łuskowany.
