Działko GSz-6-30
Z Wikipedii
| Grazjew-Szipunow GSz-6-30 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Rosja |
| Producent | KBP |
| Rodzaj | działko automatyczne |
| Zasada działania | broń napędowa |
| Historia | |
| Prototypy | lata 70. |
| Produkcja seryjna | 1975 - ? |
| Dane techniczne | |
| Liczba luf | 6 |
| Kaliber | 30 mm |
| Nabój | 30 × 165 |
| Zasilanie | taśma |
| Wymiary | |
| Długość | 1877 mm |
| Wysokość | 285 mm |
| Szerokość | 252 mm |
| Masa | |
| Broni | 149 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 850 m/s |
| Masa pocisku | 390 - 400 g |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 6000 strz./min |
| Szybkostrzelność praktyczna | 5500 - 6100 strz./min |
| Zasięg skuteczny | 1600 m |
| Dane operacyjne | |
| Platformy strzeleckie | |
| MiG-27 | |
| Użytkownicy | |
| Rosja | |
| Odmiany broni | |
| AO-18K - morska wersja stacjonarna | |
GSz-6-30 (ros. ГШ-6-30 od Grazjew-Szipunow) — sześciolufowe działko automatyczne systemu Gatlinga kalibru 30 mm skonstruowane w Związku Radzieckim jako pokładowe uzbrojenie strzeleckie samolotów MiG-27, wprowadzone do uzbrojenia w 1975 roku.
Działko GSz-6-30 zostało zbudowane na podstawie podobnej konstrukcji o mniejszym kalibrze GSz-6-23. Różni się ono od amerykańskich wielolufowych działek automatycznych tym, że jest napędzane i przeładowywane energią gazów prochowych, a nie hydraulicznymi, elektrycznymi czy pneumatycznymi systemami napędowymi. Bardzo złożone problemy natury technicznej utrudniają zaprojektowanie dobrego działka obrotowego napędzanego gazami prochowymi, zwłaszcza o dużej szybkostrzelności, jednak korzyści jakie daje takie rozwiązanie powodują, że podejmowane są próby budowania broni tego typu. Działko takie nie obciąża systemów elektrycznych samolotu, oraz znacznie szybciej rozpędza się do prędkości obrotowej umożliwiającej uzyskanie nominalnej szybkostrzelności. Własność ta jest bardzo ważna podczas walk powietrznych, gdzie często ważny jest czas reakcji uzbrojenia od momentu naciśnięcia spustu do jego zadziałania.
GSz-6-30 jest zasilany amunicją 30 × 165 w taśmach, a inicjowanie ładunku wybuchowego odbywa się elektrycznie. Charakteryzuje się wysoką szybkostrzelnością w granicach 6000 strzałów na minutę, największą wśród wszystkich działek kalibru 30 mm na świecie, co przy dużych rozmiarach i masie pocisku czyni z niego broń o bardzo dużej sile niszczącej. Dużym ograniczeniem taktycznego użycia działka GSz-6-30 jest konieczność kontrolowania długości serii ze względu na mały zapas amunicji. Poważnym problemem konstrukcyjnym postawionym przed konstruktorami samolotów, które miały być w to działko wyposażone był olbrzymi odrzut wynoszący 5500 kg. Rozpędzanie zespołu luf odbywa się pneumostarterem, urządzeniem, które przy pomocy sprężonego powietrza z dwóch zbiorników nadaje lufom prędkość początkową.
GSz-6-30 stanowi uzbrojenie pokładowe samolotu myśliwsko-bombowego MiG-27. Po raz pierwszy działko to zostało zainstalowane w prototypowym samolocie Su-25T, ale wkrótce wymieniono je na działko GSz-30-2, które stało się jego standardowym uzbrojeniem strzeleckim. Odmiana działka GSz-6-30 pod nazwą AO-18K jest wykorzystywana w morskim systemie przeciwlotniczym Kasztan stanowiącym uzbrojenie lotniskowca "Admirał Kuzniecow" oraz fregaty "Nieustraszimyj".
Wersja lotnicza działka GSz-6-30 została wycofana z uzbrojenia wraz z wycofaniem ze służby samolotów MiG-27.
[edytuj] Ciekawostki
Zanim zdecydowano się na opracowanie działka napędzanego energią gazów prochowych przewidywano napędzanie go silnikiem elektrycznym o mocy 45 KM.
