Fiat BR.20
Z Wikipedii
| Fiat BR.20M | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Włochy |
| Wytwórnia | Fiat |
| Typ | samolot bombowy |
| Załoga | pięć osób |
| Historia | |
| Data oblotu | 1936 |
| Lata produkcji | 1936-1943 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 x Fiat A.80 RC.41 |
| Moc | 2 x 746 kW (1000 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 21,56 m |
| Długość | 16,68 m |
| Wysokość | 4,75 m |
| Powierzchnia nośna | 74 m2 |
| Masa | |
| Własna | 6500 kg |
| Startowa | 10100 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość max. | 440 km/h |
| Pułap praktyczny | 8000 m |
| Zasięg | 2750 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 km Breda-SAFAT 12,7 mm, 1600 bomb | |
| Użytkownicy | |
| Włochy, Japonia, Węgry, Hiszpania, Wenezuela | |
Fiat BR.20 Cicogna (pol. Bocian) - włoski dwusilnikowy bombowiec z okresu II wojny światowej.
[edytuj] Historia
Samolot został oblatany w 1936 w Turynie i został wówczas okrzyknięty szczytowym osiągnięciem włoskiej inżynierii. W 1937 dwa nieuzbrojone egzemplarze zostały wyprodukowane na potrzeby wyścigu lotniczego Istria - Damaszek, gdzie zajęły szóste i siódme miejsce. W 1939 zmodyfikowana wersja samolotu o zwiększonym zasięgu pilotowana przez Manera Lualdi wykonała nieprzerwany lot z Rzymu do Addis Abeby.
85 sztuk zostało sprzedanych armii japońskiej, gdzie brały udział w operacjach wojny japońsko-chińskiej. Wkrótce okazało się, że nie spełniają one wymogów stawianych przez japońskie siły lotnicze i zostały zastąpione bombowacami Mitsubishi Ki-21. Jeden egzemplarz sprzedany został do Wenezueli.
Bombowce BR.20 zostały także użyte podczas hiszpańskiej wojny domowej, gdzie uczestniczyły w bombardowaniach miasta Teruel i doliny rzeki Ebro. Po zakończeniu wojny 9 z nich brało udział w paradzie zwycięstwa nacjonalistów w Madrycie w 1939, a następnie przeszły na własność rządu hiszpańskiego.
W momencie wybuchu II wojny światowej rozpoczęto produkcję zmodernizowanej wersji BR.20M. Zmodyfikowano dziób, montując częściowe przeszklenie wraz ze stanowiskiem bombardiera oraz likwidując stanowisko karabinu maszynowego. Wyprodukowano 264 egzemplarzy tej wersji.
Samoloty brały udział w kampanii przeciwko Francji, a następnie uczestniczyły w bitwie o Anglię w ramach Corpo Aereo Italiano, stancjonując w Belgii. Brały one udział w nocnych nalotach na Ipswich, Ramsgate i Harwich.
W kolejnych latach uczestniczyły także w operacjach w Afryce Północnej, Albanii, Grecji i na Malcie. Były także używane na dużą skalę w Jugosławii przeciwko partyzantce Josipa Broz Tito. Po podpisaniu rozejmu Włoch z Aliantami 8 września 1943, wiele z nich zostało przekwalifikowanych na samoloty treningowe, choć 81 nadal pozostawało w służbie, głównie na Bałkanach i na terenie Włoch.
Ostatnią produkowaną wersją była BR.20bis z całkowicie przeszklonym dziobem, wciąganym kołem w ogonie, bardziej opływowym kadłubem, spiczastymi statecznikami, zwiększonymi osiągami i silniejszym uzbrojeniem. 15 tego typu bombowców zostało wyprodukowanych od marca do lipca 1943.
Ekperymentalna wersja BR.20C posiadała działko 37 mm montowane w dziobie.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Włoskie samoloty wojskowe z okresu II wojny światowej | |
|---|---|
| Samoloty myśliwskie | |
| CR.32 | CR.42 | G.50 | G.55 | MC.200 | MC.202 | MC.205 | Re.2000 | Re.2001 | Re.2002 | Re.2005 | CVF.5 | Ro.57 | |
| Samoloty bombowe | |
| SM.79 | SM.81 | SM.82 | SM.84 | Ba.65 | Ba.88 | BR.20M | RS.14 | P.108 |
