Jimmy Connors

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jimmy Connors, właśc. James Scott Connors (ur. 2 września 1952 w Belleville, Illinois), amerykański tenisista, lider rankingu światowego, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i podwójnej.

Zawodnik leworęczny, znany z ambicji i waleczności; awansował na pozycję lidera rankingu ATP Tour w lipcu 1974 i pozostawał na czołowym miejscu przez kolejne 159 tygodni. Powracał na fotel lidera jeszcze kilkakrotnie, spędzając łacznie na nim 263 tygodnie. W latach 1974-1983 nieprzerwanie figurował w czołowej trójce najlepszych tenisistów na świecie. Do legendy przeszły jego pojedynki z wybitnymi rywalami - Borgiem, McEnroe, Lendlem, Newcombe. Z turniejów wielkoszlemowych nie udało mu się triumfować jedynie we French Open.

Pod koniec kariery zadziwiał długowiecznością sportową. W wieku 39 lat doszedł do półfinału US Open (1991), pokonując kilku znacznie młodszych rywali; przegrał dopiero z przyszłym liderem tenisa męskiego Courierem. W turnieju tym startował jeszcze rok później (zdołał przejść do II rundy). W cyklu ATP Tour w czerwcu 1995, otrzymawszy od organizatorów turnieju w Halle "dziką kartę", awansował do ćwierćfinału, po zwycięstwach nad dwoma rywalami z czołowej setki rankingu (m.in. Kanadyjczykiem Lareau); uległ dopiero późniejszemu zwycięzcy turnieju Szwajcarowi Rossetowi, młodszemu o 19 lat.

Reprezentował barwy narodowe w Pucharze Davisa, ale zraził się do startów po porażce z Meksykaninem Ramirezem w grudniu 1975. O ambicji i pewności siebie Connorsa świadczyły m.in. słowa, które wypowiedział przed Wimbledonem w 1976: "Gdy zjadę do Wimbledonu, będzie tam 127 przegranych i jeden zwycięzca: Jimmy Connors!"; w tym przypadku nie okazały się prorocze, Connors przegrał w ćwierćfinale z rodakiem Roscoe Tannerem, znanym z silnego serwisu.

Statystyki:
- rok rozpoczęcia profesjonalnych startów - 1972;
- łączna liczba zwycięstw w singlu - 1222;
- łączna liczba porażek w singlu - 269;
- liczba zdobytych tytułów w singlu - 105 (w tym 8 wielkoszlemowych);
- liczba zdobytych tytułów w deblu - 15;
- łączna suma zarobionych na korcie pieniędzy - 8 641 040 dolarów

Poszczególne zwycięstwa w turniejach Wielkiego Szlema:
- 1974 - Australian Open, przeciwnik w finale: Phil Dent,wynik meczu: 7–6, 6–4, 4–6, 6–3;
- 1974 - Wimbledon, przeciwnik w finale: Ken Rosewall, wynik meczu: 6–1, 6–1, 6–4;
- 1974 - US Open, przeciwnik w finale: Ken Rosewall, wynik meczu: 6–1, 6–0, 6–1;
- 1976 - US Open, przeciwnik w finale: Björn Borg, wynik meczu: 6–4, 3–6, 7–6, 6–4;
- 1978 - US Open, przeciwnik w finale: Björn Borg, wynik meczu: 6–4, 6–2, 6–2;
- 1982 - Wimbledon, przeciwnik w finale: John McEnroe, wynik meczu: 3–6, 6–3, 6–7, 7–6, 6–4;
- 1982 - US Open, przeciwnik w finale: Ivan Lendl, wynik meczu: 6–3, 6–2, 4–6, 6–4;
- 1983 - US Open, przeciwnik w finale: Ivan Lendl, wynik meczu: 6–3, 6–7, 7–5, 6–0