Karol I Habsburg

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Błogosławiony Karol I Habsburg-Lotaryński (Karl Franz Josef Ludwig Hubert Georg Maria von Habsburg-Lothringen) (17 sierpnia 1887 - 1 kwietnia 1922), ostatni władca Cesarsko-Królewskich Austro-Węgier (jako król Węgier - Karol IV, jako król Czech - Karol III), pochodził z dynastii Habsbursko-Lotaryńskiej.

Młodość

Młody cesarz Karol

Syn arcyksięcia Ottona (1865-1906) – brata arcyksięcia Franciszka Ferdynanda i Marii Józefy Saskiej (córki króla Saksonii Jerzego), następca Franciszka Józefa I. W 1900 rozpoczął naukę w wiedeńskim Gimnazjum Szkockim. Nie zdawał matury, ponieważ cesarz Franciszek Józef uważał, że arcyksiążę nie powinien konkurować z tymi, którzy mogliby stać się w przyszłości jego poddanymi. W latach 1906-1908 był słuchaczem praskich uniwersytetów. Jednocześnie rozwijał karierę wojskową. W 1903 został mianowany podporucznikiem, a w 1905 rozpoczął regularną służbę wojskową.

Koronacja Karola

W 1909 poznał, w 1911 ożenił się z księżniczką Zytą Parmeńską. Mieli ośmioro dzieci, w tym pięciu synów. Ich najstarszym synem jest Otto von Habsburg ur. 1912. Najmłodsza córka, Elżbieta, urodziła się w 1922 już po śmierci ojca.

Po zabójstwie Franciszka Ferdynanda w 1914 Karol stał się następcą tronu. Lata 1914 – 1916 spędził jako dowódca sztabowy na froncie I wojny światowej.

Panowanie

Pełny tytuł cesarza Austrii: "Z Bożej Łaski cesarz Austrii, apostolski król Węgier, król Czech, Dalmacji, Chorwacji, Sławonii, Galicji, Lodomerii i Ilyrii, król Jerozolimy etc, etc... arcyksiążę Austrii, wielki książę Toskanii i Krakowa, książę Lotaryngii, Salzburga, Styrii, Karyntii, Krainy i Bukowiny, wielki książę Siedmiogrodu, margrabia Moraw, książę Dolnego i Górnego Śląska, Modeny, Parmy, Piacenzy, Guastalli, Oświęcimia i Zatoru, Cieszyna, Friaul, Raguzy i Zary, hrabia Habsburga i Tyrolu, Kyburga, Goricy i Kradiski, książę Trydentu i Brixen, margrabia Łużyc Dolnych i Górnych oraz Istrii, hrabia Hohenembs, Feldkirch, Bregenz, Sonnenebergu, pan Triestu, Cattaro i Marchii Wendyjskiej, wielki wojewoda województwa Serbii, etc, etc, ..."

11 listopada 1916 został wezwany do Wiednia, w związku ze złym stanem zdrowia cesarza, który zmarł dziesięć dni później. 30 grudnia 1916 został koronowany na króla Węgier.

11 listopada 1918 ogłosił, że nie abdykuje, ale rezygnuje z udziału w rządach. 24 marca 1919 przekracza wraz z rodziną granicę Szwajcarii.

W 1921 Karol podjął dwie nieudane próby restauracji swojej władzy na Węgrzech.