Karol Szwedowski
Z Wikipedii
Karol Szwedowski (ur. 1889, zm. 1944) – dyplomowany mistrz budowlany, pracownik kontraktowy na Westerplatte, jeden z cywilnych obrońców tej placówki w 1939.
13 grudnia 1927 mając 38 lat uzyskał dyplom mistrza budowlanego i został przyjęty do Cechu Rzemiosł miasta Pułtuska.
4 kwietnia 1934 przyjechał do Gdańska z Legionowa. Został zatrudniony jako pracownik kontraktowy Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Przy pracach sezonowych pracował tam do 1939. W tym okresie wykonał: krycie dachu nad kaplicą w domu kuracyjnym od strony zachodniej, a następnie od strony wschodniej filcem bitumicznym na lepik, krycie dachu magazynu mundurowego od strony północnej, budowę nowego pieca do ogrzewania w pralni, przebudowę piwnicy do ogrzewania w sali jadalnej kasyna podoficerskiego.
W czasie obrony Westerplatte w dniach 1-7 września 1939 udzielał pomocy rannym i walczącym żołnierzom. Wiele wzmianek o jego pomocy walczącym można znaleźć m.in. w książce: Westerplatte wydanej przez Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978 oraz w filmie fabularnym w reżyserii Stanisława Różewicza wyprodukowanym w 1967 r. pod tytułem Westerplatte. W filmie tym Karola Szwedowskiego grał Bolesław Płotnicki.
Po aresztowaniu został wysłany do obozu Stutthof. Początkowo myślano, że zginął w tym obozie, jednak zaprzecza temu świadectwo śmierci wydane na zasadzie ksiąg metrykalnych z 30 sierpnia 1941 w Generalnym Gubernatorstwie w Legionowie (nr akt 105 rok 1941), które mówi: Karol Szwedowski mając 52 lata, s. Jacentego i Józefy umarł w Legionowie na Bukowcu z wycieńczenia po przebytych obozach, dnia 30 sierpnia 1941 r. Z obozu w Stutthofie został wywieziony do obozu w Buchenwaldzie w Niemczech, skąd został wykradziony przez polskie podziemie (uratowała go znajomość języka niemieckiego). Możliwe również iż zginął podczas powstania warszawskiego. Wrócił do Legionowa trzy dni po aresztowaniu w łapance jego syna, Ryszarda, który zginął w Palmirach. Karol Szwedowski miał dwie córki Marię i Magdalenę oraz dwóch synów Józefa i wspomnianego Ryszarda. Trójka jego dzieci przeżyła wojnę: Maria została inżynierem mechaniki precyzyjnej i mieszkała w Gdańsku, Józef ukończył Politechnikę Warszawską, Magdalena mieszkała w Warszawie. Zamordowany w Palmirach Ryszard w Warszawie pracował w Forcie Bema jako kontroler amunicji wojskowej;.
