Kazimierz II Łęczycki
Z Wikipedii
Kazimierz II Łęczycki (ur. pomiędzy 1262 a 1265, zm. 10 czerwca 1294) – od 1267 r. formalnie z braćmi książę brzeski i dobrzyński, od 1288 samodzielny książę łęczycki, od 1292 lennik Wacława II.
Czwarty pod względem starszeństwa syn Kazimierza I Kujawskiego, oraz jego drugiej żony - Eufrozyny, księżniczki opolskiej. Po śmierci ojca w 1267 r. razem z braćmi znalazł się pod opieką matki. Samodzielne rządy objął dopiero w 1288 r., kiedy po zmarłym bezdzietnie przyrodnim bracie Leszku Czarnym otrzymał położone w centrum Polski księstwo łęczyckie.
W 1289 r. Kazimierz II, razem z bratem Władysławem Łokietkiem wsparł kampanię krakowską księcia płockiego Bolesława II. Wspólne siły płocko-brzesko-łęczyckie pokonały 26 lutego 1289 r. oddziały śląskie dowodzone przez Henryka III Głogowczyka, Bolka Opolskiego i Przemka Ściniawskiego w bitwie pod Siewierzem. Z nieznanych powodów wkrótce potem Bolesław Mazowiecki zrezygnował z pretensji do tronu krakowskiego, co wykorzystał Władysław Łokietek próbując zdobyć Małopolskę dla siebie. Ścisła współpraca Kazimierza z Łokietkiem miała miejsce również podczas wojny z władcą czeskim Wacławem II. Polityka ta doznała klęski na jesieni 1292 r., kiedy w wyniku wyprawy czeskiej Kazimierz i Władysław dostali się do niewoli Przemyślidów. W pokoju podpisanym 9 października 1292 r. Kazimierz został zmuszony do politycznego podporządkowania się czeskiemu monarsze.
Kazimierz II i Władysław Łokietek nie rezygnowali jednak z ambitnych planów zdobycia Małopolski i 6 stycznia 1293 r. spotkali się w Kaliszu z Przemysłem II Wielkopolskim i arcybiskupem gnieźnieńskim Jakubem Świnką, by wysondować możliwość wspólnej akcji w celu odzyskania Krakowa. Umowę tam zawartą znamy tylko z dokumentu wydanego na ręce arcybiskupa, która obligowała Przemysła, Władysława Łokietka i Kazimierza do wypłacenia 300 grzywien srebra rocznie z żup solnych po odzyskaniu stolicy Małopolski.
Kazimierz II Łęczycki zginął w bitwie pod Trojanowem 10 czerwca 1294 rozegranej na brzegu rzeki Bzury, podczas pościgu za oddziałem litewskim księcia Witenesa uchodzącym po napadzie na Łęczycę (dokonanym 4 czerwca).
Kazimierz nie był żonaty i nie pozostawił potomstwa, a jego księstwo przejął Władysław Łokietek. Nie wiadomo gdzie został pochowany, być może w kolegiacie w Tumie pod Łęczycą.
| 4. Konrad Mazowiecki zm. 31 sierpnia 1247 |
||||||
| 2. Kazimierz I Kujawski zm. 14 grudnia 1267 |
||||||
| 5. Agafia Rurykowicz zm. po 31 sierpnia 1247 |
||||||
| 1. Kazimierz II Łęczycki zm. 10 czerwca 1294 |
||||||
| 6. Kazimierz I Opolski zm. 13 maja 1229 lub 1230 |
||||||
| 3. Eufrozyna Opolska zm. 4 listopada po 1291 |
||||||
| 7. Viola z Bułgarii zm. 7 września 1251 |
||||||
