Lukrecja (roślina)

Lukrecja (Glycyrrhiza) - rodzaj bylin z rodziny bobowatych, występujących w południowej Europie i Azji.

Gatunki należące do rodzaju lukrecja:

lukrecja chińska (Glycyrrhiza uralensis)
lukrecja gładka (Glycyrrhiza glabra L.) - pochodzi z Azji Mniejszej i południowej Europy , w ilościach handlowych uprawiana w : Afganistanie, Chinach, Francji, Hiszpanii, Iraku, Iranie, Mongolii, Rosji, Syrii, Turcji i we Włoszech. Uprawiana również w Polsce.

Znana od prawieków w Chinach, Egipcie, Grecji oraz w starożytnym Rzymie. Wierzono, że jej korzeń posiada moc magiczną.

Roślina lecznicza : Korzeń lukrecji (Radix Glycyrrhizae lub Radix Liqurttiae) po okorowaniu i wysuszeniu ma żółty kolor i jest bezwonny, jest zielem leczniczym.
- Skład chemiczny: Zawiera glicyryzynę nadającą jej specyficzny bardzo słodki smak oraz trójterpeny, flawonoidy, związki kumarynowe, węglowodory, betainę, cholinę, fitosterole.
- Działanie: Korzeń lukrecji ma działanie: przeciwskurczowe, moczopędne, przeciwzapalne, przeciwwrzodowe, przeciwalergiczne, gojące, tonizujące, pobudzające krwawienia miesięczne, immunogenne, cytostatyczne, antynowotworowe, wykrztuśne. Stosowany jest w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przewlekłych nieżytach przewodu pokarmowego, w niektórych chorobach skórnych, w nieżycie jamy ustnej, gardła i oskrzeli. Badania nad lukrecją wskazują na posiadanie przez nią właściwości przeciwrakowych. Stosować ostrożnie i w rozsądnych ilościach ze względu na możliwość wystąpienia objawów ubocznych (zatrzymywanie jonów sodu i wody oraz utratę jonów potasu - grozi to podwyższeniem ciśnienia tętniczego i zatruciem).
Wykorzystywany przez przemysł tytoniowy, spożywczy, farmaceutyczny i kosmetyczny oraz z rzadka przez browary.