Stanisław Burhardt-Bukacki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

gen. Stanisław Burhardt-Bukacki (1890-1942) – polski dowódca wojskowy i działacz niepodległościowy.

[edytuj] Nota biograficzna

Urodził się 8 stycznia 1890 w Cannes we Francji. Wnuk powstańca listopadowego i syn powstańca styczniowego. Uczęszczał do gimnazjum w Częstochowie, a następnie rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Od 1906 brał udział w ruchu niepodległościowym. Należał do "Sokoła", Związku Walki Czynnej, Związku Strzeleckiego i Polskich Drużyn Strzeleckich. W PDS dowodził m.in. kompanią podoficerską i II Okręgiem (warszawskim).

gen. Stanisław Burhardt-Bukacki

Po wybuchu I wojny światowej w Legionach. Dowódca II plutonu I kompanii kadrowej. Służył w 1 i 5 pułkach piechoty Legionów dowodząc kompanią, batalionem i pułkiem. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie.

W październiku 1918 mianowany komendantem POW terenów okupowanych przez armię austriacką. W 1920 szef sztabu armii rezerwowej gen. Sosnkowskiego. W lipcu tego roku objął dowództwo 8 Dywizji Piechoty oraz grupy własnego imienia złożonej z 8 i 10 Dywizji Piechoty. Następnie dowodził grupą operacyjną w 6 armii na froncie ukraińskim.

W okresie międzywojennym pełnił m.in. funkcje: dowódcy 8 DP (1921-1925), szefa Oddziału II Sztabu Generalnego (1925-1926), Szefa Sztabu Generalnego (maj-czerwiec 1926), II wiceministra spraw wojskowych (czerwiec-sierpień 1926), generała do prac przy GISZ (1926-1930), II zastępcy szefa Sztabu Głównego (1933-1935), inspektora armii w GISZ (1935-1939).

Po wybuchu wojny mianowany szefem Polskiej Misji Wojskowej we Francji, gdzie starał się nakłonić rząd francuski do wywiązania się z gwarancji i kredytów przyznanych Polsce. Po ewakuacji Wojska Polskiego z Francji od czerwca do sierpnia 1940 dowodził obozami i oddziałami WP w Szkocji. Wskutek konfliktu z generałami Paszkiewiczem i Modelskim usunięty ze stanowiska.

Zmarł w Edynburgu 6 czerwca 1942 i tam też został pochowany. Dwukrotnie żonaty.