Wierzba uszata
Z Wikipedii
| Wierzba uszata | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | wierzbowce |
| Rodzina | wierzbowate |
| Rodzaj | wierzba |
| Gatunek | wierzba uszata |
| Nazwa systematyczna | |
| Salix aurita L. | |
Wierzba uszata, (Salix aurita) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Azji i Europie. W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym niżu. Roślina pospolita.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Szeroko rozrastający się krzew o wysokości do 2 m i zwieszających się gałęziach. Często tworzy regularne, duże i gęste kępy.
- Pędy
- Młode gałązki bardzo cienkie i krótkie, nagie lub prawie nagie, o żółtym lub czerwonawym zabarwieniu. Starsze gałęzie pokryte charakterystycznymi płaskimi wklęsłościami. Po zdarciu nad nimi kory zaobserwować można w drewnie wypukłe listewki. Gałęzie zazwyczaj nierówne, o sęczkowatym wyglądzie. Czerwonawe lub żółtawe pączki drobne i liczne.
- Liście
- Odwrotnie jajowate, najszersze w pobliżu wierzchołka, o wierzchołku ostro zakończonym i przeważnie przegiętym. Długość liści 3-7 cm, szerokość 1,5-3 cm. Z wierzchu liście ciemnozielone, na spodniej stronie szarozielone. Mają trwałe przylistki o uszkowatym kształcie (stąd nazwa gatunkowa rośliny) i wyraźnie widoczną nerwację, zwłaszcza na spodniej stronie. Młode liście silnie owłosione, później łysiejące, szczególnie na wierzchniej stronie. Nie czernieją podczas schnięcia.
- Kwiaty
- Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach; górą czarnych lub rdzawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie mają długość ok. 2 cm i 3-9 podsadek u nasady. Przysadki drobne, dołem owłosione z charakterystyczna bródką na szczycie, górą nagie. Ich owłosione słupki osadzone są na trzonku prawie tej długości co zalążnia, szyjki słupka brak, znamiona krótkie, główkowate. Kotki męskie o długości do 2,5 cm, łopatkowatym lub jajowatym kształcie, górą owłosione białymi, krótkimi włoskami. Kwiaty męskie z jednym szerokim, czworokątnym miodnikiem, pręciki o wolnych nitkach, u nasady owłosione, pylniki początkowo czerwone, w czasie dojrzewania żółte, a po przekwitnięciu brunatne. Kwitnie od marca do kwietnia, zwykle przed rozwojem liści. Jest rośliną owadopylną i miododajną.
- Owoc
- Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
- Biotop, wymagania
- Wilgotne łąki, torfowiska, brzegi wód. W górach występuje po regiel dolny. Fanerofit. Często w towarzystwie wierzby szarej.
[edytuj] Zmienność
Czasami można spotkać różniące się od typowej formy mieszańce z gatunkami: wierzba borówkolistna, wierzba czerniejąca, wierzba długokończysta, wierzba iwa, wierzba lapońska, wierzba pięciopręcikowa, wierzba płożąca, wierzba purpurowa, wierzba rokita, wierzba śniada, wierzba siwa, wierzba trójpręcikowa, wierzba wawrzynkowa.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna. Czasami uprawiana jako roślina ozdobna w naturalnej formie krzewiastej, lub piennej (szczepiona na pniu innego gatunku wierzby). Szczególnie nadaje się do obsadzania brzegów oczek wodnych. Forma pienna może również stanowić dekorację trawnika.
- Sposób uprawy: Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, potrzebuje natomiast stale wilgotnego podłoża. Preferuje stanowiska słoneczne. Aby powstała ładna i gęsta korona, należy ją systematycznie przycinać.
[edytuj] Bibliografia
- 1.Kulesza, W.. Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa : PWRiL, 1955.
- 2.Matuszkiewicz, Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa : Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301144394.
- 3.Rutkowski, Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa : Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301143428.
- 4.Szafer, Władysław i Kulczyński, Stanisław. Rośliny polskie. Warszawa : PWN, 1953.
