Witold Marczuk

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Witold Marczuk (ur. 16 sierpnia 1953 w Lublinie) – polski polityk i działacz państwowy.

Ukończył studia na Wydziale Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. Pracował jako kierownik ośrodka Polskiego Związku Łowieckiego w Gradowie (1979-1980) i asystent w Akademii Medycznej w Gdańsku (1981-1984). W latach osiemdziesiątych działał w NSZZ "Solidarność". W czasie stanu wojennego był represjonowany.

Po 1989 pracował w Kancelarii Senatu. Później związał się z Porozumieniem Centrum. Blisko współpracował z Lechem Kaczyńskim. Pracował jako dyrektor Departamentu w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, gdy kierował nim Kaczyński (1991).

W 1992 został pierwszym szefem Generalnego Inspektoratu Celnego. Po pół roku został zdymisjonowany przez premier Hannę Suchocką. W 1995 postawiono mu zarzut zaniedbania, na skutek którego Skarb Państwa miał ponieść stratę w wysokości 8 milionów złotych. W 1999 prokuratura umorzyła śledztwo przeciwko niemu z braku dowodów. W międzyczasie, w 1998 ponownie objął stanowisko generalnego inspektora celnego, które zajmował zaledwie pół roku. Po raz trzeci tę funkcję pełnił w 2001. Wcześniej, w latach 1993-1994 doradzał szefowi Najwyższej Izby Kontroli Lechowi Kaczyńskiemu. Pełnił również funkcję dyrektora Biura Kontroli Telewizji Polskiej.

Po wyborze Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezydenta Warszawy został powołany na funkcję komendanta Straży Miejskiej m.st. Warszawy. 3 listopada 2005 został mianowany pełniącym obowiązki szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a 30 listopada 2005 – szefem ABW. 12 września 2006 złożył dymisję z zajmowanego stanowiska. 4 października 2006 został powołany na stanowisko szefa Służby Wywiadu Wojskowego.