Zamek skałkowy
Z Wikipedii
Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Kurek ze skałką opadał na krzesiwo po naciśnięciu spustu broni. Zamek skałkowy wynaleziony został ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej stosowane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu stosowanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym znaczne uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy stosowany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go przez zamek kapiszonowy, następnie przez broń odtylcową.
Typy:
- zamek niderlandzki
- zamek hiszpański
- zamek francuski
 Kurek zwolniony, panewka otwarta. |
 Kurek w pozycji zabezpieczonej, broń załadowana. |
 Kurek napięty, broń gotowa do strzału. |
