Antonio Negri

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł powiązany jest z serią
Komunizm

Symbole
sierp i młot
czerwona gwiazda
czerwony sztandar

Szkoły w komunizmie
marksizm · leninizm
trockizm · maoizm
eurokomunizm
anarchokomunizm
komunizm chrześcijański
luksemburgizm

Partie polityczne
I Międzynarodówka
II Międzynarodówka
III Międzynarodówka
IV Międzynarodówka
KPCh · KPZR · NSPJ · PZPR · KPP

Państwa uznawane
za komunistyczne
Związek Radziecki (1917-1991)
Chińska Republika Ludowa
Kuba · Wietnam
Laos · Korea Północna

Tematy powiązane
socjalizm · walka klas
Komuna Paryska
centralne planowanie
materializm historyczny
manifest komunistyczny
dyktatura proletariatu
Nowa Lewica · skrajna lewica
narodowy bolszewizm
centralizm demokratyczny
antykomunizm

Znani komuniści
Karol Marks • Fryderyk Engels
Włodzimierz Lenin • Lew Trocki
Róża Luksemburg • Karl Liebknecht
György Lukács • Antonio Gramsci
Anton Pannekoek • Feliks Dzierżyński
Józef Stalin • Mao Zedong
Josip Broz Tito • Ernesto Guevara
Ho Chi Minh • Fidel Castro

Antonio Negri (ur. 1 sierpnia 1933 roku) - włoski etyk i marksistowski filozof polityczny. Najbardziej znany jako współautor (wraz z Michaelem Hardtem) książki pt. Imperium, nazywanej Manifestem Komunistycznym XXI wieku i jako twórca pozycji poświęconej Spinozie.

Urodzony w Padwie, został profesorem filozofii politycznej na uniwersytecie w rodzinnym mieście. W 1969 roku założył radykalnie lewicową organizację Potere Operaio (Robotnicza Siła) i był jednym z czołowych członków grupy marksistowskich autonomistów. We wczesnych latach 80. XX wieku został oskarżony o zaplanowanie w maju 1978 roku zabójstwa Aldo Moro, przywódcy Chrześcijańskiej Demokracji. Został jednak oczyszczony z wszelkich zarzutów, także powiązań z Czerwonymi Brygadami, których członkowie porwali Moro. Potem jednakże został skazany na długoletnie więzienie pod kontrowersyjnym zarzutem "antypaństwowych powiązań i działań". Negri udał się na emigrację do Francji, gdzie zajął się pracą naukową na Uniwersytecie w Vincennes i Collège international de philosophie, gdzie wykładał razem z Jacquesem Derridą, Michelem Foucaultem i Gillesem Deleuze. W 1997 roku dobrowolnie powrócił do Włoch i odsiedział resztę wyroku. Obecnie dzieli swój czas pomiędzy Rzym, Wenecję i Paryż. Najważniejszą pozycją bibiograficzną jest książka Empire (polskie wydanie Imperium).