Arthur Kornberg
Z Wikipedii
Arthur Kornberg (ur. 3 marca 1918 w Nowym Jorku) – amerykański biochemik i lekarz, który otrzymał razem z dr. Severo Ochoą w 1959 Nagrodę Nobla z dziedziny medycyny za odkrycie sposobu w jaki cząsteczki kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) są reprodukowane w komórkach bakteryjnych i za odtworzenie (rekonstrukcję) go w warunkach laboratoryjnych [1] [2].
Arthur Kornberg urodził się w Nowym Jorku (w dzielnicy Brooklyn) jako syn Josepha i Leny Kornbergów. Jego rodzice byli emigrantami z Galicji i przybyli do Stanów Zjednoczonych w 1900. Ojciec pracował jako operator maszyny do szycia przez ponad 30 lat a później gdy podupadł na zdrowiu otworzył mały sklep z narzędziami, w którym pomagał mu mały Arthur. Joseph Kornberg mimo braku formalnego wykształcenia władał sześcioma językami.
Arthur Kornberg kształcił się najpierw w Abraham Lincoln High School a następnie w nowojorskim college'u. W 1937 uzyskał pierwszy stopień naukowy – Bachelor of Science. W 1941 na Uniwersytecie w Rochester został doktorem medycyny.
W latach 1942-53 Kornberg kierował pracami badawczymi w Amerykańskim Narodowym Instytucie Zdrowia, dotyczyły one enzymów oraz procesu metabolizmu. Dzięki jego pomocy udało się też odkryć reakcje chemiczne zachodzące w komórkach, w wyniku których dochodzi do powstania dinukleotydu flawinoadeninowego (FAD) oraz nukleotydu dwufosfopirydynowego (DPN). Przyczynił się także do poznania procesu tworzenia koenzymów istotnych przy przenoszeniu wodoru w biologicznych procesach utleniania i redukcji.
Pracował także w latach 1953-59 jako dyrektor instytutu mikrobiologii na uniwersytetach w Waszyngtonie i Saint Louis. W dalszym ciągu kontynuował swoje badania dotyczące sposobu wytwarzania przez organizmy żywe nukleotydów [3]. Szczególnym obszarem jego zainteresowań był problem dotyczący wiązań łączących nukleotydy i formowania w ten sposób cząsteczek DNA. Rozwiązał tą kwestię poprzez dodanie specjalnie oznakowanych nukleotydów (poprzez potraktowanie ich radioaktywnym izotopem) do wyciągu z kultur zwykłych bakterii Escherichia coli. W trakcie tego doświadczenia w 1956 r. znalazł dowody na przebieganie reakcji polimeryzacji z udziałem enzymów jako katalizatorów. Wówczas też wyodrębnił "czysty" enzym (znany jako polimeraza DNA [4]) za którego pomocą w połączeniu z pewnymi grupami nukleotydów był w stanie stworzyć dokładne kopie krótkich łańcuchów cząsteczek DNA.
Od 1959 Kornberg był profesorem biochemii na Uniwersytecie Stanford w Palo Alto w Kalifornii.
Jest ojcem Rogera Kornberga który w 2006 otrzymał Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 2006 "za badania molekularnego mechanizmu transkrypcji w komórkach eukariotycznych."
[edytuj] Przypisy
- ↑ KORNBERG A. Enzymatic synthesis of deoxyribonucleic acid. Harvey Lect. 1957-1959;53:83-112.
- ↑ BESSMAN MJ, KORNBERG A, LEHMAN IR, SIMMS ES. Enzymic synthesis of deoxyribonucleic acid. Biochim Biophys Acta. 1956 Jul;21(1):197-8.
- ↑ LIEBERMAN I, KORNBERG A, SIMMS ES. Enzymatic synthesis of nucleoside diphosphates and triphosphates. J Biol Chem. 1955 Jul;215(1):429-40.
- ↑ Nicole Kresge, Robert D. Simoni, Robert L. Hill (2005). Arthur Kornberg's Discovery of DNA Polymerase I. J. Biol. Chem. 280, 46. free fulltext
1901: Behring • 1902: Ross • 1903: Finsen • 1904: Pawłow • 1905: Koch • 1906: Golgi, Ramón y Cajal • 1907: Laveran • 1908: Miecznikow, Ehrlich • 1909: Kocher • 1910: Kossel • 1911: Gullstrand • 1912: Carrel • 1913: Bárány • 1919: Bordet • 1920: Krogh • 1922: Hill, Meyerhof • 1923: Banting, Macleod • 1924: Einthoven • 1926: Fibiger • 1927: Wagner-Jauregg • 1928: Nicolle • 1929: Eijkman, Hopkins • 1930: Landsteiner • 1931: Warburg • 1932: Sherrington, Adrian • 1933: Morgan • 1934: Whipple, Minot, Murphy • 1935: Spemann • 1936: Dale, Loewi • 1937: Szent-Györgyi • 1938: Heymans • 1939: Domagk • 1943: Dam, Doisy • 1944: Erlanger, Gasser • 1945: Fleming, Chain, Florey • 1946: Muller • 1947: C.Cori, G.Cori, Houssay • 1948: Müller • 1949: Hess, Moniz • 1950: Kendall, Reichstein, Hench • 1951: Theiler • 1952: Waksman • 1953: Krebs, Lipmann • 1954: Enders, Weller, Robbins • 1955: Theorell • 1956: Cournand, Forssmann, Richards • 1957: Bovet • 1958: Beadle, Tatum, Lederberg • 1959: Ochoa, Kornberg • 1960: Burnet, Medawar • 1961: Békésy • 1962: Crick, Watson, Wilkins • 1963: Eccles, Hodgkin, Huxley • 1964: Bloch, Lynen • 1965: Jacob, Lwoff, Monod • 1966: Rous, Huggins • 1967: Granit, Hartline, Wald • 1968: Holley, Khorana, Nirenberg • 1969: Delbrück, Hershey, Luria • 1970: Katz, Euler, Axelrod • 1971: Sutherland • 1972: Edelman, Porter • 1973: Frisch, Lorenz, Tinbergen • 1974: Claude, Duve, Palade • 1975: Baltimore, Dulbecco, Temin • 1976: Blumberg, Gajdusek • 1977: Guillemin, Schally, Yalow • 1978: Arber, Nathans, Smith • 1979: Cormack, Hounsfield • 1980: Benacerraf, Dausset, Snell • 1981: Sperry, Hubel, Wiesel • 1982: Bergström, Samuelsson, Vane • 1983: McClintock • 1984: Jerne, Köhler, Milstein • 1985: Brown, Goldstein • 1986: Cohen, Levi-Montalcini • 1987: Tonegawa • 1988: Black, Elion, Hitchings • 1989: Bishop, Varmus • 1990: Murray, Thomas • 1991: Neher, Sakmann • 1992: Fischer, Krebs • 1993: Roberts, Sharp • 1994: Gilman, Rodbell • 1995: Lewis, Nüsslein-Volhard, Wieschaus • 1996: Doherty, Zinkernagel • 1997: Prusiner • 1998: Furchgott, Ignarro, Murad • 1999: Blobel • 2000: Carlsson, Greengard, Kandel • 2001: Hartwell, Hunt, Nurse • 2002: Brenner, Horvitz, Sulston • 2003: Lauterbur, Mansfield • 2004: Axel, Buck • 2005: Marshall, Warren • 2006: Fire, Mello
