Bitwa nad Dźwiną
Z Wikipedii
| III wojna północna |
|---|
| Narwa – Dźwina – Kliszów – Pułtusk – Poniec – Gemauerthof – Wschowa – Kalisz – Hołowczyn – Leśna – Połtawa – Helsingborg – Køge – Gadebusch – Storkyro – Hanko – Strzałów – Dynekilen – Ozylia – Stäket – Granhamn |
Bitwa nad Dźwiną (znana także jako bitwa pod Rygą lub bitwa pod Kokenhuzą) miała miejsce 19 lipca 1701 roku podczas Wielkiej Wojny Północnej.
Armia szwedzka licząca 7000 żołnierzy przekroczyła Dźwinę pod osłoną dymów. W tym samym czasie wykorzystując zasłonę dymną Szwedzi wprowadzili na rzekę żaglowce, które pomogły w przeprawie. Karol XII natychmiast po udanej przeprawie uderzył rano o 9:00 na zaskoczoną armię sasko-rosyjską (19 000 żołnierzy - 10 000 Rosjan i 9000 Sasów) dowodzoną przez feldmarszałka von Steinaua, która obozowała na łąkach rozciągających się na południowym brzegu Dźwiny. Gdy dymy opadly, wódz armi sasko-rosyjskiej zorientował się w sytuacji i przeprowadził kontratak. Siły szwedzkie będące pod osobistym dowództwem Karola XII nie dały się zepchnąć z powrotem za Dźwinę. W znaczącym stopniu pomógł im w tym ogień z dział pokładowych barek, które wcześniej wpłynęły do rzeki. Następnie Szwedzi uszykowali się i ruszyli do drugiego ataku. Po dwóch godzinach walki i przy wsparciu dział okrętowych wygrali, zmuszając Rosjan i Sasów do odwrotu. Wkrótce po tym pozostała część sił szwedzkich przeprawiła się na drugi brzeg Dźwiny. W bitwie Szwedzi stracili 400 zabitych i 100 rannych, natomiast Rosjanie i Sasi - 2000 zabitych.
Znakomite zwycięstwo było efektem gruntownie przemyślanego i przygotowanego planu, na podstawie którego w bitwie użyto kombinacji sił lądowych i morskich z dodatkowym wsparciem zasłony dymnej. Wkrótce Szwedzi opanowali Kurlandię, a armia Karola XII udała się do Bauska, gdzie stacjonowała do 11 sierpnia.
