Bitwa pod Kaliszem
Z Wikipedii
| Bitwa pod Kaliszem III wojna północna |
|||||||||||||
 Bitwa pod Kaliszem |
|||||||||||||
| Data | 29 października 1706 | ||||||||||||
| Miejsce | między Kościelną Wsią i Warszówką | ||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo stronników Augusta Mocnego | ||||||||||||
| Terytorium | rejon Kalisza | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| III wojna północna |
|---|
| Narwa – Dźwina – Kliszów – Pułtusk – Poniec – Gemauerthof – Wschowa – Kalisz – Hołowczyn – Leśna – Połtawa – Helsingborg – Køge – Gadebusch – Storkyro – Hanko – Strzałów – Dynekilen – Ozylia – Stäket – Granhamn |
Bitwa pod Kaliszem - bitwa między wojskami szwedzkimi i stronnikami Stanisława Leszczyńskiego a Rosjanami, wojskami saskimi i zwolennikami Augusta Mocnego. Bitwa miała miejsce 29 października 1706 roku, pod Kaliszem, między Kościelną Wsią i Warszówką. Stanowiła największą bitwę jaką stoczono w czasie wojny północnej na ziemiach polskich.
Liczebność wojsk szwedzkich wynosiła ok. 4500 żołnierzy, wspieranych przez oddziały polskie popierające Stanisława Leszczyńskiego, liczące około 10 000 ludzi. Oddziały wojsk sasko-rosyjskich i polskich wiernych Augustowi II liczyły ok. 35 000 żołnierzy. Wśród oddziałów tych było około 10 000 Polaków dowodzonych przez hetmana wielkiego koronnego Adama Mikołaja Sieniawskiego i polnego Stanisława Mateusza Rzewuskiego, 6 000 Kałmuków i 4 000 Kozaków.
W bitwie zwycięstwo odniosły wojska rosyjsko-saskie i polskie (wierne Augustowi Mocnemu). Do niewoli wzięto dowódcę szwedzkiego, a także Józefa Potockiego, dowodzącego wojskami Stanisława Leszczyńskiego.
Znaczenie bitwy było małe, w późniejszym czasie Szwecja odzyskała kontrolę nad Polską, aż do bitwy pod Połtawą w roku 1709.
