Lockheed SR-71 Blackbird

Z Wikipedii

SR-71 Blackbird
Dane podstawowe
Państwo	USA
Wytwórnia	Lockheed
Załoga	2
Historia
Data oblotu	22 grudnia 1964
Wycofanie ze służby	1998
Zachowane egzemplarze	32
Dane techniczne
Napęd	2 silniki turboodrzutowe Pratt & Whitney J58
Wymiary
Rozpiętość	16.94 m
Długość	32.74 m
Wysokość	5.64 m
Powierzchnia nośna	170 m²
Masa
Własna	30 600 kg
Startowa	78 000 kg
Osiągi
Prędkość max.	3.3+ Ma (3529.560 km/h)
Prędkość wznoszenia	60 m/s
Pułap	25 900 m
Zasięg	5925 km
Dane operacyjne
Użytkownicy
USAF / w końcowym okresie NASA
Rzuty

SR-71 Blackbird - samolot dalekiego zwiadu strategicznego. Zbudowany pod koniec lat 50. na zamówienie CIA, eksploatowany przez USAF. Dwusilnikowy odrzutowy średniopłat w układzie delta, osiągający prędkość Mach 3 oraz wysokość 26 km, dzięki temu był on nieosiągalny dla ówczesnych systemów obronnych. SR-71 był samolotem nieuzbrojonym, dwumiejscowym, w drugiej kabinie za pilotem znajdował się operator RSO, czyli operator elektronicznej aparatury zwiadowczej. Jej zasięg pozwalał na głęboką penetrację terenu przeciwnika bez konieczności przekraczania granic i naruszania obszaru powietrznego przeciwnika.

Spis treści 1 Historia rozwoju konstrukcji 1.1 Blackbirdy w linii 2 SR-71 w pobliżu Polski 3 Następcy SR-71 4 Ciekawostki

[edytuj] Historia rozwoju konstrukcji

Pierwsze prace podjęto w połowie lat pięćdziesiątych w tajnym ośrodku konstrukcyjnym firmy Lockheed - ADP (Advanced Development Projects -Ośrodek Zaawansowanych Projektów Rozwojowych) w Burbank k. Los Angeles, zwanym Skunk Works, pod kierownictwem Clarence "Kellego" L. Johnsona. Pierwszy lot prototypu Blackbirda o nazwie A-12 został oblatany 6 kwietnia 1962 roku. Zbudowano w sumie 15 egzemplarzy. Wszystkie, oprócz jednego były samolotami jednomiejscowymi. 22 grudnia 1964 z tajnej bazy USAF w Groom Lake w Newadzie, mieszczącej ośrodek badawczy nowych technologii znanej jako Strefa 51 po raz pierwszy, w ścisłej tajemnicy, wzbił się w powietrze samolot SR-71 Blackbird. W styczniu 1966 roku, do USAF trafił pierwszy samolot szkoleniowy SR-71B, a jego ostateczna wersja SR-71A zaczęła zastępować samoloty A-12 rok później. 5 czerwca 1968 doszło do katastrofy A-12, gdy samolot wraz z pilotem został zestrzelony. Jeszcze w tym samym roku, ostatni egzemplarz A-12 został wycofany ze służby.

We wczesnej wersji myśliwskiej YF-12A zamontowano 4 rakietowe pociski zdalnie sterowane; pozostałe wersje samolotu pozostały nieuzbrojone.Wersja ta nie weszła do produkcji i uzbrojenia.

Zbudowano ogółem 32 egzemplarze SR-71. Ze względu na bardzo wysokie koszty utrzymania samolotu i niezbędnej do jego eksploatacji infrastruktury został wycofany z linii pod koniec lat osiemdziesiątych dwudziestego stulecia. Trzy sztuki zostały przekazane NASA. Ostatni lot samolotu tego typu odbył się 9 października1999, a we wrześniu 2002 ujawniono miejsca przechowywania ostatnich trzech samolotów, których lokalizacja do tej pory pozostawała utajniona. Jest również egzemplarz w muzeum lotnictwa USA w Waszyngtonie.

[edytuj] Blackbirdy w linii

Początkowo Blackbirdy stacjonowały w Kalifornii w Palmdale (zakłady Lockheeda) i bazie Edwards oraz w Groom Lake. Po wcieleniu do służby działały operacyjnie z bazy Beale niedaleko Sacramento w Kalifornii, czasowo z Griffiss koło Nowego Yorku, w Japonii z bazy Kadena na Okinawie. W Europie stacjonowały w bazie RAF Mildenhall w Wielkiej Brytanii i wykorzystywały jako zapasowe lotnisko w bazie NATO w Bodo w północnej Norwegii.

[edytuj] SR-71 w pobliżu Polski

W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych, a zwłaszcza od momentu ujawnienia (m in. płk. Kukliński) władzom amerykańskim przez wywiad informacji o mającym nastąpić wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, SR-71 Blackbird patrolował niebo i terytorium na południe i wschód od Bałtyku. Startował z lotnisk w Wielkiej Brytanii i Norwegii. Pojawiał się na ekranach polskich radarów na wschód od Bornholmu. Leciał łukiem w kierunku Darłowa, by tuż przed granicą polskiego morza terytorialnego wyrównać i poruszając się równolegle do wybrzeża dolecieć do Zatoki Fińskiej, gdzie robił nawrót. Wracał podobną trasą znikając z ekranów radarów na wysokości Świnoujścia.

[edytuj] Następcy SR-71

Role zwiadowczą SR-71 przejęły nowoczesne satelity wywiadowcze i bezzałogowe strategiczne samoloty rozpoznawcze RQ-4 Global Hawk (UAV), które potrafią wykonać zadanie SR-71 znacznie taniej, nie narażając życia pilota.

Prawdopodobnie Pentagon przeprowadzał tajne testy z załogowym samolotem mogącym w przyszłości zastąpić SR-71. Media na podstawie nielicznych przecieków nazwały ten samolot "SR-91 Aurora". Na dzień dzisiejszy nadal nie wiadomo jak zaawansowane były te prace i czy "Aurora" została wdrożona do szerszej produkcji, jednak z wielu praktycznych względów jest to mało prawdopodobne.

[edytuj] Ciekawostki

• Do SR-71 należy rekord prędkości (3429,56 km/h) oraz rekord wysokości (25 929 m).
• Przelot z Kalifornii do Waszyngtonu zajmował mu 1 godzinę, 4 minuty i 20 sekund.
• Do SR-71 należy rekord przelotu nad Atlantykiem, wynoszący niecałe 2 godziny (z dwukrotnym tankowaniem paliwa w locie).
• samolot zużywa 30 500 litrów paliwa w ciągu godziny.
• Blackbird był jednym z pierwszych samolotów, mających cechy technologii stealth
• W trakcie lotu, pod wpływem wzrostu temperatury, wywołanym tarciem powietrza, samolot może "rozciągnąć" się nawet o 30 centymetrów.
• Rzeczywistych osiągów maksymalnych tego samolotu, nigdy nie ujawniono.
• Podobno był w stanie przekroczyć prędkość 4000 km/h, na pewno przekraczał pułap 28 tys. m - był obserwowany na takiej wysokości nad Bałtykiem przez obsługi polskich dywizjonów rakietowych OPK ze Środkowego Wybrzeża w latach 80. XX w.
• Był wykonany z tytanu, w całości importowanego ze Związku Radzieckiego.
• W okresie eksploatacji był ponad tysiąckrotnie ostrzelany - bezskutecznie.
• Podobno jedyną rakietą Układu Warszawskiego zdolną zestrzelić samoloty typu SR-71 Blackbird była Vega S-200, chociaż nigdy nie miało to miejsca. Rakiety tego typu od końca lat 80. są na wyposażeniu 78 Pułku Rakietowego Obrony Powietrznej w Mrzeżynie.
• Teoretycznie zdolnośc zestrzelenia w locie "na spotkanie" miały też i inne rosyjskie zestawy rakietowe np.: SA-2 Wołchow, Kub, czy S-300.
• Do zwalczania samolotów SR-71 został skonstruowany w ZSRR myśliwiec przechwytujący MiG-25, i jego późniejsza rozwojowa wersja MiG-31.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z lotnictwem. Jeśli możesz, rozbuduj go.