Typ Brünn

Z Wikipedii

Typ Brünn - typ antropologiczny gatunku Homo sapiens odmiany europeidalnej rasy górnopaleolitycznej.

Nazwa pochodzi od miejscowości Brno (dawniej Brünn) w Czechach, gdzie znajduje się jedno z pierwszych stanowisk archeologicznych tego typu.

Charakterystyka antropologiczna:

Przykłady fotograficzne:

[1] [2] [3] [4] [5]

Szwecja (Goteborg, długogłowość), Irlandia, Irlandia (cechy Borreby), Irlandia (cechy nordyckie), Maroko (Rif)

• wzrost wysoki;
• budowa ciała muskularna, bardzo grube i długie kości;
• indeks cefaliczny czaszki: mezocefaliczny do sub-brachycefalicznego, bardzo długa(często przekraczająca 200 mm, niekiedy powyżej 210 mm) ale też bardzo szeroka (często powyżej 160 mm);
• wielkość czaszki bardzo duża (największa z europejskich typów rasowych);
• wysokość czaszki średnio wysoka;
• spłaszczenie obszaru lambdy spotykane u większości osobników;
• czoło wysokie i bardzo szerokie, pionowe do lekko pochyłego. W Valle (Norwegia) średnio pochyłe;
• twarz duża (dość długa ale zarazem bardzo szeroka), o szerokich kościach policzkowych, nieraz lekko spłaszczona;
• kształt twarzy: kwadratowa do prostokątnej, u kobiet często okrągła;
• dolna szczęka bardzo szeroka i wydatna, o dużym dystansie między ustami a końcem podbródka;
• usta duże, wargi średnio grube i średnio wydatne;
• podbródek szeroki,wydatny do bardzo wydatnego, przeważnie o kwadratowym kształcie;
• dystans między oczodołami duży;
• oprawa oczu: linia brwi pozioma do łukowatej, brwi grube, u mężczyzn często krzaczaste;
• szpara oczna ułożona poziomo,średnio wysoka, rzadziej niska;
• w starszym wieku często występuję opadanie fałdy powiekowej górnej na zewnętrznym końcu szpary ocznej;
• łuki nadoczodołowe duże do średnich;
• nos: duży, średnio szeroki i krótki do wąskiego i długiego, mało do średnio wydatnego; skrzydełka nosa średnio rozchylone;
• profil nosa prosty, często też wklęsły koniuszek nosa średnio szeroki do szerokiego, poziomy, często też zadarty w górę;
• kolor włosów: przeważnie brązowe do ciemno-brązowych, często też rude i rudobrązowe, rzadko rudoblond, ogólnie rude odcienie (wraz z rudobrązowymi i rudoblond) występują najczęściej ze wszystkich współczesnych typów rasowych;
• kształt włosów: faliste, nierzadko kręcone;
• kolor oczu: niebieskie albo jasne-mieszane o niebieskim odcieniu, rzadziej mieszane;
• kolor i właściwości skóry: bardzo jasna, trudno ulegająca opaleniźnie, bardzo często piegowata, gruba;
• zarost i owłosienie ciała u mężczyzn: skłonność do łysienia średnio gęsty zarost i średnie owłosienie ciała, średnia skłonność do łysienia.

Występowanie typu Brünn.

Typ Brünn z typami halsztacko-nordyckim i Corded, w mniejszej mierze Borreby tworzy podtypy Tronder i anglosaski.

W dawniejszych epokach dolichocefaliczny, obecnie można spotkać pojedynczych, długogłowych osobników na zach. wybrzeżach Szwecji w okolicy Göteborga, jak też w płd-zach. Norwegii w dolinie Valle.

W Irlandii jego cechy są w mniejszym lub większym stopniu widoczne w całym kraju. Dlatego tamtejszy typ celtycko-nordycki jest niekiedy potężniejszej budowy i ma grubsze rysy niż w innych rejonach swego występowania.

Wśród części Berberów z Maroka (Rif) i Algierii (Kabylia oraz Aures) można wyróżnić wiele cech tego typu, w mniejszym lub większym przemieszaniu z cechami typów śródziemnomorskich. Są to potomkowie myśliwych i zbieraczy z paleolitu, i stanowią tam może jedną z najstarszych warstw ludności. W przeciwieństwie do współczesnych Irlandczyków są bardzo często długogłowi. Do czasu podbicia przez Hiszpanów zbliżony typ występował też wśród Guanczów z Wysp Kanaryjskich.

Można jeszcze dodać że większość irlandzkich emigrantów w USA, Kanadzie czy Australii wywodzi się z zachodniej części Irlandii i tym samym przeważnie należy do typu Brünn. Dużo emigrantów przybywało też do przemysłowych rejonów Anglii, stąd większość typu Brünn w tym kraju ma irlandzkie pochodzenie. W Szkocji pochodzą częściowo od przybyłej tam w VI wieku n.e. grupy ludności z Irlandii (to oni właśnie dali nazwę Szkocji, przedtem zwanej Kaledonią), częściowo może to być ludność autochtoniczna.

W Islandii są to przeważnie potomkowie Wikingów pochodzących z Irlandii o mieszanym celtycko-skandynawskim pochodzeniu jak również ich celtyckiej służby.

Szacunkowa liczebność tego typu (w procentach ogółu ludności danego kraju):

• Irlandia + Ulster, głównie zachód (hrabstwa Cork i Kerry) 40% ludności;
• Islandia 15% ludności;
• Szkocja 5% ludności;
• Anglia 5% ludności;
• Walia 5% ludności.

Zobacz też: typologia antropologiczna.