Demokratyczna Republika Konga

Z Wikipedii

République Démocratique du Congo
Flaga Demokratycznej Republiki Konga Godło Demokratycznej Republiki Konga
Dewiza: (fr.) Démocratie-Justice-Unité (Demokracja-Sprawiedliwość-Jedność)
Język urzędowy	francuski
Stolica	Kinszasa
Ustrój polityczny	republika
Głowa państwa	prezydent Joseph Kabila
Szef rządu	premier Antoine Gizenga
Powierzchnia  • całkowita  • wody śródlądowe	12. na świecie 2 345 410 km² 3,3%
Liczba ludności  • całkowita (III 2007)  • gęstość zaludnienia	20. na świecie 63 900 000 27,2 osób/km²
Niepodległość	od Belgii 30 czerwca 1960
Jednostka monetarna	frank kongijski (CDF)
Strefa czasowa	UTC od +1 do +2
Hymn państwowy	Debout Kongolaise
Kod ISO 3166	CD
Domena internetowa	.cd
Kod samochodowy	CD
Kod telefoniczny	+243

Demokratyczna Republika Konga (République démocratique du Congo) – trzecie pod względem wielkości państwo Afryki, położone w jej środkowej części, w dorzeczu rzeki Kongo, u której ujścia posiada 37 km dostępu do Oceanu Atlantyckiego. Nazwa, oznaczająca myśliwy, pochodzi od ludu Bakongo. W okresie kolonialnym DR Konga występowała jako Wolne Państwo Kongo (do 1908) i Kongo Belgijskie (do 1960), a po uzyskaniu niepodległości w latach 1971-1997 jako Zair. Dla odróżnienia od sąsiadującej Republiki Konga (Kongo-Brazzaville), DR Konga występowała również jako Kongo-Léopoldville, a obecnie po zmianie nazwy stolicy, jako Kongo-Kinszasa.

Największe miasta kraju: Kinszasa, Lubumbashi, Mbuji-Mayi, Kisangani, Kananga, . Kraj zamieszkuje 250 grup etnicznych. Największe to Kongo, Luba i Mongo.

Spis treści 1 Ustrój polityczny 2 Geografia 3 Podział administracyjny 4 Historia 5 Gospodarka 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Ustrój polityczny

Opis ustroju społeczno-politycznego, rodzaju rządów, podziału terytorialnego, opis instytucji itp. linki do podstron gdy konieczne.

[edytuj] Geografia

• Położenie geograficzne 0°00'n 25°00'E
• Długość granic lądowych 10 744 km
  • Angola 2511 km
  • Burundi 237 km
  • Republika Środkowoafrykańska 1577 km
  • Kongo 2410 km
  • Rwanda 217 km
  • Sudan 628 km
  • Tanzania 473 km
  • Uganda 765 km
  • Zambia 1930 km
• Długość wybrzeża 37 km
• Najwyższy punkt Pic Marguerite na Mount Ngaliema (Mount Stanley) 5110 m n.p.m
• Najniższy punkt Ocean Atlantycki 0 m n.p.m.

Dżungla pokrywa większość rozległej, nisko położonej kotliny, która obniża się w kierunku Atlantyku na zachodzie. Obszar ten otoczony płaskowyżami łączy się z sawannami na południu i południowym zachodzie, górami na zachodzie i stepami przekraczającymi na północy rzekę Kongo. Wysokie góry są na wschodnim krańcu.

[edytuj] Podział administracyjny

Do roku 2006 kraj dzielił się na 11 prowincji:

• Bandundu
• Bas-Congo
• Équateur
• Kasaï-Occidental
• Kasaï-Oriental
• Katanga
• Kinszasa
• Maniema
• Nord-Kivu
• Orientale
• Sud-Kivu

Nowa konstytucja z 2006 wprowadziła podział kraju na 25 prowincji oraz rejon stołeczny:

[edytuj] Historia

Pierwsze ślady obecności człowieka na terenie DR Konga pochodzą z okresu paleolitu. W okresie przedkolonialnym powstały tu liczne państwa plemienne, częściowo zjednoczone w federacji Kuby. W XVI wieku na południu kraju powstało państwo Luba. Szczyt rozwoju obu państw przypadł na XVIII wiek.

Pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Konga był w 1482 portugalski żeglarz Diogo Cão. Portugalia nawiązała stosunki dyplomatyczne z królem Konga. Wpływy Europejczyków wzrosły w XIX wieku gdy belgijski król Leopold II sfinansował wyprawę Henry'ego Mortona Stanleya wzdłuż rzeki Kongo mającą na celu ustanowienie tam jego władzy. Podczas konferencji w Berlinie (1884-1885) uznano Leopolda suwerenem Wolnego Państwa Kongo. W 1908 Leopold scedował Kongo i od tego momentu stało się ono oficjalnie kolonią belgijską pod nazwą Kongo Belgijskie.
Belgia przyznała niepodległość DR Konga 30 czerwca 1960. Natychmiast wybuchła wojna domowa, a bogate w surowce mineralne prowincje: Katanga i Kasai dokonały secesji. Na początku 1961 oddziały wierne generałowi Josephowi Mobutu zabiły premiera Patrice Lumumbę, schwytanego w grudniu 1960. Przy pomocy ONZ została zażegnana secesja Katangi (1962) i Kasai (1963).W 1965 władzę przejął gen. Mobutu i w 1971 zmienił nazwę kraju na Zair a swoje nazwisko na Mobutu Sese Seko. Mobutu w polityce międzynarodowej zbliżył się do USA, występując przeciw wspieranemu przez ZSRR sąsiadowi Angoli. Nieudolność rządów i korupcja doprowadziły do załamania gospodarki.
W maju 1997 Mobutu został obalony przez Laurenta Kabilę, który przywrócił starą nazwę państwa. Sytuacja w kraju pozostała jednak nadal niestabilna i już w sierpniu 1998 wybuchła rebelia wspierana przez Rwandę i Ugandę. Pomoc Kabili zaoferowały: Angola, Namibia i Zimbabwe. 10 lipca 1999 6 krajów afrykańskich biorących udział w konflikcie podpisało w Lusace porozumienie pokojowe kończące konflikt. W styczniu 2001 został zastrzelony Laurent Kabila, a urząd prezydenta objął jego syn Joseph Kabila. Wojna domowa doprowadziła do bardzo złej sytuacji politycznej i gospodarczej kraju. Partyzanci bogacą się na nielagalnym wydobyciu koltanu. Sytuacja ludności cywilnej jest bardzo dramatyczna. Jako podaje raport (grudzień 2000) organizacji Oxfam, która zajmuje się ochroną praw człowieka: "Są ponad dwa miliony uchodźców, z czego 50% ze wschodu - około 37% ludności; około 18,5 mln ludzi nie ma dostępu do jakiejkolwiek pomocy lekarskiej. W 50-milinowym kraju jest 2056 lekarzy, z tego 930 w Kinszasie. (...) 2,5 mln ludzi żyje za mniej niż jednego dolara dziennie. W niektórych rejonach na wschodzie ludzie muszą żyć za 18 centów dziennie. 80% rodzin obu prowincji Kivu było w ciągu ostatnich pięciu lat wysiedlanych. Jest powyżej 117 tysięcy żołnierzy-dzieci, z ostatnio rekrutowanych żołnierzy ponad 15% to młodzież poniżej 18 lat, duża część nie ukończyła 12 lat. Oficjalnie 800-900 tys. dzieci jest zakażonych AIDS". Dwa lata później relacja Reutersa (8 sierpnia 2002) przedstawia jeszcze bardziej dramatyczną sytuację (za GW): "Kanibalizm, gwałty, tortury i porwania były stosowane jako broń w niedawnych walkach w Kongu - twierdzi ONZ. Organizacja przeprowadziła dochodzenie w sprawie wydarzeń, które miały miejsce w dżungli północno-wschodniego Konga. Jak ustalono, sprawcami tortur i gwałtów byli bojownicy popieranego między innymi przez Ugandę Ruchu Wyzwolenia Konga. Wycinali serca i inne organy swoich ofiar i kazali rodzinom je zjeść. Jedną małą dziewczynkę zabito, pocięto na małe kawałki i zjedzono - mówiła rzeczniczka ONZ Patricia Tome. W wojnie, która wybuchła w 1996 r., gdy sąsiedzi Konga postanowili obalić dyktatora Mobutu Sese Seko, w ciągu ostatnich czterech lat zginęło około 2 mln osób."

[edytuj] Gospodarka

Członek Wspólnoty Rozwoju Afryki Południowej. Rzeka Kongo i jej dopływy stanowią szkielet gospodarki, w tym transportu. Gospodarka oparta na górnictwie i rolnictwie. Eksploatuje się lasy oraz rudy miedzi, kobalt (1 miejsce na świecie), mangan, cynk, cynę, żelazo, diamenty, złoto, srebro, węgiel kamienny, ropę naftową. Rozwinięty przemysł hutniczy, petrochemiczny, spożywczy, włókienniczy, cementowy oraz produkcja energii elektrycznej z hydroelektrowni. Rybołówstwo morskie i śródlądowe. Zair słynie z produkcji bawełny, kawy, kakao oraz herbaty.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Kinshasa-congo.com Informacje turystyczne miasta Kinshasy
• Afrykańscy Pigmeje Kultura i fotografie pierwszych mieszkańców Afryki
• Artykuł o nielegalnym handlu kongijskim tantalem