Kamerun

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Republic of Cameroon
République du Cameroun


Flaga Kamerunu	Godło Kamerunu

Dewiza: (fr. - ang.) Paix, Travail, Patrie - Peace, Work, Fatherland
(Pokój, Praca, Ojczyzna)

premier Ephraïm Inoni

Powierzchnia
• całkowita
• wody śródlądowe

52. na świecie
475 440 km²
1,3%

Liczba ludności
• całkowita (2005)
• gęstość zaludnienia

58. na świecie
16 988 132
35,7 osób/km²

Niepodległość

od Francji i Wielkiej Brytanii
1 stycznia 1960

Jednostka monetarna

frank CFA (XAF)

Strefa czasowa

UTC +1

Hymn państwowy

Chant de Ralliement

+237

Kamerun w poszczególnych okresach

Poniemiecki budynek w Ambam, obecnie szkoła

Kamerun, (fr. Cameroun, ang. Cameroon), Republika Kamerunu, (franc. République du Cameroun, ang. Republic of Cameroon) – państwo w środkowej Afryce, nad Zatoką Gwinejską. Graniczy z: Nigerią, Czadem, Republiką Środkowoafrykańską, Kongiem, Gabonem i Gwineą Równikową. Kamerun jest członkiem ONZ, Unii Afrykańskiej i innych organizacji międzynarodowych. W Kamerunie istnieje polska misja w Bertoua, która prowadzi przytułek dla dzieci osieroconych przez nosicieli AIDS.

[edytuj] Historia

Pierwszymi mieszkańcami terenów obecnego państwa Kamerun byli najprawdopodobniej Pigmeje. Zamieszkują oni zresztą do dziś lasy na południu kraju. Ludy Bantu, zamieszkujące dużą część środkowej i południowej Afryki, wywodzą się z kameruńskich wyżyn, skąd to rozpoczęły swoją migrację. Pod koniec XVIII w. koczowniczy muzułmanie - lud Fulbe - pochodzący z sahelu podbili tereny Kamerunu, wypierając lub podporządkowując sobie lokalną ludność. Portugalczycy dotarli do wybrzeży Kamerunu już na początku XVI w. Jednak malaria zahamowała europejskie osadnictwo i próby podboju aż do II poł. XIX w. Wtedy to, za sprawą chininy, postępy stały się łatwiejsze. Nieliczne nadbrzeżne faktorie obracały różnymi towarami, jak również niewolnikami. Pod kon. XIX w. powstały pierwsze misje chrześcijańskie. 5 lipca 1884 Kamerun (w tym tereny, które w wyniku plebiscytu w 1961 włączono do Nigerii) stał się niemiecką kolonią, ze stolicą w Buéa, przeniesioną później do Jaunde. Po pierwszej wojnie światowej Kamerun był terytorium mandatowym Ligi Narodów podzielonym pomiędzy Wielką Brytanię i Francję. Część brytyjska była administrowana z Lagos, zaś francuska z Jaunde. W 1955 zdelagalizowana partia Union of the Peoples of Cameroon, do której należeli członkowie ludów Bamileke i Bassa, a która działała we francuskiej części kraju, rozpoczęła zbrojne działania mające na celu uzyskanie niepodległości dla Kamerunu. Walki trwały, tracąc na intensywności, nawet po przyznaniu niepodległości. Liczbę ofiar ocenia się na kilkadziesiąt do kilkuset tysięcy. Francuska część kraju uzyskała niepodległość w 1960 jako Republika Kamerunu. 1 października 1961 przeprowadzono plebiscyt mający zdecydować o przyszłości brytyjskiej części Kamerunu. W jego wyniku północne 2/3 (zamieszkane głównie przez muzułmańską ludność) przyłączyło się do Nigerii, zaś południowa 1/3 (przeważnie chrześcijańska) przyłączyła się do Republiki Kamerunu, tworząc Federalną Republikę Kamerunu. Francuska i brytyjska część nowej republiki uzyskała autonomię. Ahmadou Ahidjo - francuskojęzyczny Fulbe został pierwszym prezydentem kraju. Ahidjo, opierając się na siłach bezpieczeństwa, zdelegalizował w 1966 wszystkie partie polityczne poza swoją. W 1970 stłumił rebelię UPC. W 1972 wprowadzono nową konstytucję, znoszącą federację, a ustanawiającą państwo unitarne. W 1982 Ahidjo zrezygnował z urzędu i został na mocy konstytucji zastąpiony przez premiera - Paula Biya'ę, pochodzącego z ludu Beti-Pahuin. Ahidjo żałował później, że to Biya został jego następcą, lecz zorganizowany przez jego współpracowników w 1984 zamach stanu nie powiódł się. Biya wygrał przeprowadzone w 1983 i 1984 wybory prezydenckie, w których był jedynym kandydatem. Wielopartyjne wybory w 1992 i 1997 wygrała jego partia - CPDM, jednak istnieją podejrzenia, iż nie były one uczciwe.

[edytuj] Ustrój polityczny

Republika demokratyczna z wielopartyjnym systemem prezydenckim. Konstytucja została uchwalona w 1972, a ostatnio znowelizowana w 1995. Organem władzy ustawodawczej jest wybierane w wyborach powszechnych jednoizbowe Zgromadzenie Narodowe o kadencji 5-letniej, liczące 180 deputowanych, którzy obradują trzy razy w roku. Głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach powszechnych na 7 lat. Prezydent posiada znaczne uprawnienia: może bez konsultacji ze Zgromadzeniem Narodowym powoływać i odwoływać członków rządu, sędziów, szefów państwowych firm itp. zatwierdzać i wetować ustawy. Poprawka do konstytucji z 1995 przewiduje utworzenie stuosobowego senatu, ale jak dotychczas nie został on utworzony. Władzę wykonawczą sprawuje rząd, na którego czele stoi premier mianowany przez prezydenta.

[edytuj] Podział administracyjny

Zobacz więcej w osobnym artykule: Podział administracyjny Kamerunu.

[edytuj] Największe miasta

Douala - 1,310,400
Yaoundé - 1,187,100
Garoua - 411,100
Kousséri - 333,300
Bamenda - 327,000
Maroua - 299,600
Ngaoundéré - 185,700
Bafoussam - 180,200
Bertoua - 152,800
Loum - 137,100

[edytuj] Geografia

Zobacz więcej w osobnym artykule: Geografia Kamerunu.

[edytuj] Gospodarka

Główne uprawy to kakao, kawa, orzeszki ziemne, banany i bawełna. Kameruńczycy wydobywają również ropę naftową.

[edytuj] Transport

Zobacz więcej w osobnym artykule: Transport w Kamerunie.

[edytuj] Demografia

Ogromną rolę w Kamerunie odgrywa sex, co powoduję epidemię AIDS. Ludzie wierzą, że np. seks z dziwicą jest receptą na wyzdrowienie(często z AIDS). Ogromną rolę odgrywają "czarownicy" i liczne przesądy.^[1].